Categories
Pathway Schools

The Flat Earth – Opening the Eyes of Students in Two Different Parts of the Worldโลกระนาบเดียว – การเปิดโลกกว้างของนักเรียนในสองมุมโลก

We recently posted an article which describes the distance education program between Sa Nguan Ying School in Suphanburi, Thailand, and Lodi High School in Lodi, Wisconsin, USA.

One of the great things about that program is the distance teaching of two teachers from each of the schools and also the contact between students in both schools. It is a way of making US history much more real for Thai students as it is taught by an American teacher,  and for their American counterparts, being taught by a Thai teacher from Sa Nguan Ying brings deeper understanding of South East Asian history and culture.

This distance program grew out of the student and teacher exchange program between Lodi and Sa Nguan Ying Schools.

Holly Jean Hargis’ journal posted below is further evidence of the great learning that can come out of an effective student exchange program.

Holly’s journal affirms how this exchange program opened her eyes to the broader world.

Thank you for allowing us to reproduce it here Holly .

Greg Cairnduff

Acting Editor 

Letters From Thailand

Holly Jean Hargis

 

When I first came to Thailand I never would have guessed I would be back a mere 14 months later. I first came as an exchange student from a small town in Wisconsin, and it was my very first time leaving United States. I was 18 years old and a senior in High School, and this would be the longest amount of time that I would spend away from my family.

The Exchange

Travel had always interested me ever since I was young, but I came from a large family who didn’t have the opportunity to do much of this. When my school in Lodi, Wisconsin offered the chance to spend 3 weeks in Thailand , half way across the world, there was no doubt in my mind that I wanted to be part of this experience. I started saving money with a summer job and was able to fund my trip, which was with 9 other students and 3 teachers from my school.

I remember the exact moment I stepped out of the airport into Thailand that first time, I remember feeling the hot and humid air at 3 in the morning and feeling so excited about having the chance to experience another culture. What I didn’t know was that this exact trip would alter the entire course of the following year for me. It would give me courage and opportunity to experience a different life after high school than I ever would have considered before.

My 3 weeks in Thailand went so fast that afterward everything felt like a dream. The exchange program was with Sa-nguan-Ying School in Suphanburi, where I lived with a host family in Thailand and had two sisters with whom I was able to become close with very quickly. My host parents couldn’t speak more than a few words of English but their smiles and laughter everyday made me feel so happy and welcome in this country. I felt a part of the school that I attended every day and also was able to see and learn more about Thailand, so I felt part of Thailand too.

My Decision

It was on the train to Kanchanaburi where I sat with my two best friends agreeing that the 3 amazing weeks in the country could only be the beginning. In this small amount of time we had been introduced to a complete different culture than our own and had made so many new friends. We wondered how much we could learn by travelling more, since we had learned so much about travel, culture, and ourselves in just 3 weeks in Thailand. It was that point when we all talked about taking a year off before college to travel more, and it was at that point I had made the decision I would be travelling abroad very soon again, and maybe even back to Thailand.

Now

Now, 15 months later I sit at a desk in Thailand, at the very same school I visited before. Instead of being a student this time, I was offered the opportunity to be on the other side of the spectrum and work as an assistant teacher, teaching English. I will be here for 8 weeks, and I believe this opportunity to be the best one I have had in my entire life.

In the United States, taking a year off before college is not widely accepted. When I shared with my friends and family that I would be travelling abroad for 8 months prior to enrolling in college, I was welcomed with concern and fear. Now, many months later, these same people are praising me for the opportunities I have been able to experience. Both my parents who have never traveled abroad before visited me on my journey, my Dad visiting me right here in Suphanburi, Thailand. I feel that these opportunities have not only benefited me personally, but those around me as well.

I started my year with the confidence I had gained from the exchange experience in Thailand previously. Starting in October I lived in Paris, France for some time while also travelling to Morocco, London, and Germany. Next, I made my way back to the Land Of Smiles to reunite with many friends and also meet some of the most amazing people I have ever had the chance of calling friends. It would also be the very first time I would live on my own, a huge step for a 19 year old travelling abroad.

Not only did I begin to live on my own, but also began a job, and a job that I loved. I have always wanted to be a teacher and my experience as an assistant teacher here has helped me realize that this is something that I am good at and that I can imagine doing for the rest of my life. I worked with Ms. Tuke, a Thai teacher here who I learned so much from and who I can call a friend. I taught children in grades 7-9 and helped them improve their pronunciation and understanding of the English language. I helped them with their grammar on papers and presentations as well. It feels so good to know that I can help these students learn, and I really feel like they always appreciated my help. The relationships I have made with my students are ones that I value so highly, I absolutely love the students here and I love the tutoring and teaching I have been doing.

This Opportunity

This teaching opportunity has also given me the wonderful chance of seen more of Thailand. Almost every weekend I was able to travel somewhere new and experience a new part of Thailand. Whether it was seen Wat Poh in Bangkok or spending a weekend with friends at Koh Samet, each experience will be one that I will never forget. Other experiences such as eating Thai dinner every night with friends or learning Thai songs and the Thai language are priceless. All of the friends and teachers I have met here, Thai, American, Chinese, and Tasmanian, have helped me feel so happy in this country and I know the connections I made here will never be lost.

I am so thankful that Chaht and the English Program at Sa-nguan-Ying presented me with the opportunity of returning to Thailand. I cannot even express how important the connection is between my school in Lodi and Sa-nguan-Ying. I truly believe and know that I would be a completely different person leading a very different life if I hadn’t been on that trip in November 2010.

The End

It’s now almost 2 months after my second arrival in Thailand and my time is almost up. I cannot believe that I am leaving this wonderful place where I have been given the chance to learn and take away so much. I have learned how to live on my own, I have met wonderful people from over the world, I have built relationships with my students, I have started to learn how to teach, I have learned so much about the Thai culture, I have learned more about myself and I have gained confidence and courage. I feel so lucky to be part of the EP family and I know that I would be welcomed back anytime. As I have learned, most people don’t stay away from Thailand for too long, and I know I’ll be back again in no time.

เราได้ลงบทความที่อธิบายถึงโครงการการศึกษาทางไกลระหว่างโรงเรียนสงวนหญิงในจังหวัดสุพรรณบุรีของประเทศไทยและโรงเรียนโลดี้ในเมืองโลดี้ รัฐวิสคอนซิน สหรัฐอเมริกาไปก่อนหน้านี้

สิ่งที่ยอดเยี่ยมสิ่งหนึ่งของโครงการนี้ก็คือการสอนทางไกลของครูและรวมถึงการติดต่อสื่อสารกันระหว่างนักเรียนของโรงเรียนทั้งสองแห่ง มันเป็นวิธีที่ทำให้การเรียนประวัติศาสตร์อเมริกามีชีวิตชีวามากขึ้นเมื่อได้รับการถ่ายทอดออกจากปากครูชาวอเมริกัน เช่นเดียวกับการเรียนการสอนโดยครูคนไทยจากโรงเรียนสงวนหญิงทำให้นักเรียนอเมริกันเข้าใจประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้ลึกซึ้งขึ้น

โครงการเรียนทางไกลนี้เกิดขึ้นจากโครงการแลกเปลี่ยนครูและนักเรียนระหว่างโรงเรียนโลดี้และโรงเรียนสงวนหญิง

บทความของฮอลี่ จีน แฮกริดด้านล่างคือประจักษ์พยานในอนาคตของการเรียนรู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สามารถได้มาจากโครงการนักเรียนแลกเปลี่ยนที่มีประสิทธิภาพ

บทความของฮอลี่อธิบายวิธีที่โครงการแลกเปลี่ยนนี้เปิดมุมมองของเธอสู่โลกที่กว้างขึ้น

ขอขอบคุณสำหรับความเอื้อเฟื้อที่ให้เรานำข้อความของเธอมาลงในที่นี้

เกรก แคนดัฟฟ์

รักษาการณ์บรรณาธิการ

________________________________________

จดหมายจากเมืองไทย

ฮอลี่ จีน แฮกริด

ครั้งแรกที่ฉันมาไทย ฉันไม่เคยนึกเลยว่าฉันจะได้กลับมาอีกครั้งในอีก 14 เดือนให้หลัง ฉันมาที่นี่ครั้งแรกในฐานะนักเรียนแลกเปลี่ยนจากเมืองเล็กๆในวิสคอนซิน และนั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันออกนอกสหรัฐอเมริกา ตอนนั้นฉันอายุ 18 ปี เป็นนักเรียนมัธยมปลาย และนี่คือการใช้ชีวิตห่างจากบ้านและครอบครัวครั้งที่นานที่สุดของฉัน

โครงการแลกเปลี่ยน

การท่องเที่ยวเป็นเรื่องที่ฉันสนในมาตั้งแต่เด็ก แต่ฉันอยู่ในครอบครัวใหญ่ที่ไม่มีโอกาสทำอย่างนั้นได้มากนัก เมื่อที่โรงเรียนโลดี้ที่ฉันเรียนยื่นโอกาสที่จะได้ใช้ชีวิต 3 สัปดาห์ในเมืองไทย ประเทศที่ห่างไกลไปอีกซีกโลก ฉันไม่ลังเลเลยที่จะเข้าเป็นส่วนหนึ่งของประสบการณ์ในครั้งนี้ ฉันเริ่ม

เก็บเงินจากงานพิเศษในช่วงหน้าร้อนจนมีทุนพอสำหรับการเดินทาง ร่วมกับเพื่อนนักเรียน 9 คนและครูอีก 3 ท่าน

ฉันจำได้ชัดเจนถึงครั้งแรกที่ก้าวออกจากสนามบินที่เมืองไทย จำได้ถึงความร้อนชื้นของอากาศตอนตี 3 และตื่นเต้นมากที่จะมีโอกาสได้สัมผัสกับวัฒนธรรมที่แตกต่าง ที่ฉันไม่รู้ก็คือ การเดินทางครั้งนี้เป็นตัวสำคัญที่จะเปลี่ยนวิชาเรียนในปีที่เหลือของฉันไปทั้งหมด มันให้ความกล้าและโอกาสแก่ฉันที่จะได้รับประสบการณ์ชีวิตหลังเรียนจบในแบบที่ฉันไม่เคยนึกถึงมาก่อน

3 สัปดาห์ในเมืองไทยผ่านไปอย่างรวดเร็วจนราวกับความฝันเมื่อมองย้อนกลับไป โครงการแลกเปลี่ยนมีขึ้นที่โรงเรียนสงวนหญิงในจังหวัดสุพรรณบุรี ฉันอาศัยอยู่กับครอบครัวอุปถัมภ์และน้องสาว 2 คนที่เราสนิทกันได้อย่างรวดเร็ว พ่อแม่อุปถัมภ์ของฉันไม่รู้ภาษาอังกฤษมากนักนอกจากคำง่ายๆไม่กี่คำ แต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของพวกเขาในทุกๆวันทำให้ฉันมีความสุขและรู้สึกว่าตัวเองเป็นที่ต้อนรับจากประเทศนี้ ฉันรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนที่ซึ่งฉันไปทุกวันและได้เห็นและเรียนรู้เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับประเทศไทย ฉันจึงรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของประเทศไทยด้วยเช่นกัน

การตัดสินใจของฉัน

บนรถไฟที่มุ่งหน้าไปกาญจนบุรี ฉันกับเพื่อนสนิท 2 คนเห็นพ้องกันว่า 3สัปดาห์ที่แสนมหัศจรรย์ในประเทศนี้นั้นเป็นเพียงแค่การเริ่มต้น ในช่วงระยะเวลาสั้นๆพวกเราได้รู้จักกับวัฒนธรรมที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับของเราเองและได้สร้างเพื่อนใหม่เพิ่มขึ้นมากมาย เราเฝ้าสงสัยว่าเราจะเรียนรู้ได้มากแค่ไหนถ้าเราเดินทางมากกว่านี้หลังจากที่เราได้เรียนรู้มามากเกี่ยวกับการท่องเที่ยว, วัฒนธรรม และตัวของเราเองในเวลาเพียงแค่ 3 สัปดาห์ในประเทศไทย และนั้นคือจุดที่ฉันตัดสินใจว่าฉันจะออกเดินทางอีกครั้งในเร็วๆนี้ และบางทีอาจจะกลับมาที่นี่อีก

ปัจจุบัน

15 เดือนต่อมา ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะของตัวเอง ในโรงเรียนเดิมที่ฉันเคยมาที่ประเทศไทย แต่แทนที่จะเป็นในฐานะนักเรียน ฉันได้รับการให้โอกาสที่จะมาเป็นคนที่ยืนอยู่ในอีกด้านหนึ่งและทำงานเป็นผู้ช่วยอาจารย์/อาจารย์ฝึกสอน ในวิชาภาษาอังกฤษ ฉันจะอยู่ทีนี่ 8 สัปดาห์และฉันมั่นใจว่านี่จะเป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่ฉันเคยได้รับมาในชีวิต

ในสหรัฐอเมริกา การหยุดไปหนึ่งปีก่อนจะเข้าเรียนระดับอุดมศึกษาไม่ได้เป็นที่ยอมรับกันในวงกว้าง เมื่อฉันบอกกับเพื่อนและที่บ้านว่าฉันจะเดินทางท่องเที่ยวเป็นเวลา 8เดือนก่อนจะเข้าวิทยาลัย ปฏิกิริยาที่ได้รับคือความกังวลและกลัว ตอนนี้ หลายเดือนต่อมา พวกเขาต่างยินดีกับฉันสำหรับประสบการณ์ที่ฉันมีโอกาสได้สัมผัส พ่อและแม่ของฉันผู้ซึ่งไม่เคยเดินทางออกนอกประเทศมาก่อนได้มาเยี่ยมฉันตอนที่ฉันยังเดินทางอยู่ การที่พ่อมาหาฉันถึงประเทศไทยที่จังหวัดสุพรรณบุรี ฉันรู้สึกว่าโอกาสที่ฉันได้นี้ไม่เพียงมีประโยชน์ต่อตัวเอง แต่รวมไปถึงคนรอบข้างฉันด้วยเช่นกัน

ฉันเริ่มต้นการเดินทางด้วยความมั่นใจที่เคยได้รับจากประสบการณ์แลกเปลี่ยนในประเทศไทยที่มาก่อนหน้านี้ เริ่มต้นในเดือนตุลาคมฉันอาศัยอยู่ที่ปารีส ประเทศฝรั่งเศสอยู่ระยะหนึ่งและยังไปโมรอคโค ลอนดอน และเยอรมัน ต่อมา ฉันมุ่งหน้ากลับมายังดินแดนแห่งรอยยิ้มเพื่อพบกับเพื่อนหลายคนและคนที่น่าทึ่งมากมายที่ฉัยเคยมีโอกาสเรียกพวกพวกว่าเพื่อน และมันยังเป็นครั้งแรกที่ฉันจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยตัวเอง เป็นก้าวที่ใหญ่มากสำหรับเด็กอายุ 19 คนหนึ่ง

ไม่เพียงเริ่มต้นใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียว แต่เริ่มต้นทำงาน ซึ่งเป็นงานที่ฉันรักด้วย ฉันใฝ่ฝันอยากจะเป็นครูมาโดยตลอก และประสบการณ์ของการเป็นครูฝึกสอนที่นี่ทำให้ฉันตระหนักว่ามันเป็นสิ่งที่ฉันสามารถทำได้ดีและฉันสามารถนึกภาพตัวเองทำมันไปจนตลอดชีวิตได้ ฉันทำงานกับครูตุ๊ก ครูคนไทยที่ฉันสามารถเรียกว่าเพื่อนและได้เรียนรู้มากมายจากเธอ ฉันสอนนักเรียนชั้นม.1ถึงม.3 ฉันช่วยเด็กๆให้พัฒนาทักษะการสอนเสียงและความเข้าใจในภาษาอังกฤษ รวมถึงหลักไวยากรณ์ในแบบฝึกหัดและการนำเสนอต่างๆเช่นกัน มันรู้สึกดีมากที่ได้รู้ว่าฉันสามารถช่วยเหลือเด็กๆในการเรียนได้ และฉันรู้สึกจริงๆว่าพวกเขาตื้นตันกับความช่วยเหลือของฉันเสมอ ความสัมพันธ์ที่ฉันมีต่อนักเรียนเป็นสิ่งหนึ่งที่ฉันให้ความสำคัญกับมันสูงมาก ฉันรักพวกนักเรียนมากและฉันรักการสอนที่ฉันทำอยู่

โอกาสในครั้งนี้

การที่ฉันมีโอกาสสอนที่นี่ทำให้ฉันมีโอกาสได้เห็นประเทศไทยมากขึ้น เกือบทุกอาทิตย์ฉันจะเดินทางไปโน่นมานี่เพื่อสัมผัสประสบการณ์ใหม่ๆในเมืองไทย ไม่ว่าจะเป็นการไปดูวัดโพธิ์ในกรุงเทพมหานครหรือไปเที่ยวเกาะเสม็ดกับเพื่อน ทั้งหมดนี้เป็นประสบการณ์ที่ฉันจะไม่มีวันลืม การกินอาหารไทยตอนเย็นกับเพื่อนหรือการเรียนเพลงไทยและภาษาไทยเป็นประสบการณ์ที่ประเมินค่าไม่ได้ เพื่อนและครูทุกคนที่ฉันได้พบ ทั้งคนไทย,คนอเมริกัน, คนจีนและคนแทสมาเนียน ช่วยให้ฉันรู้สึกมีความสุขและฉันรู้ว่าสายสัมพันธ์ที่เราสร้างขึ้นนั้นจะไม่มีวันจางหาย

ฉันรู้สึกขอบคุณที่แชตและโครงการภาษาอังกฤษที่โรงเรียนสงวนหญิงเสนอให้ฉันมีโอกาสได้กลับมายังประเทศไทย ฉันไม่อาจจะอธิบายความสำคัญของการเชื่อมโยงระหว่างโรงเรียนของฉันที่โลดี้และโรงเรียนสงวนหญิง ฉันมั่นใจว่าฉันจะกลายเป็นคนละคนและดำเนินชีวิตแตกต่างจากนี้อย่างสิ้นเชิงถ้าไม่ฉันไม่ได้มาที่นี่เมื่อเดือนพฤศจิกายน 2553

สุดท้ายนี้

เป็นเวลาเกือบ 2 เดือนหลังจากการมาเมืองไทยครั้งที่ 2 ของฉันและตอนนี้เวลาของฉันก็เกือบหมดแล้ว ไม่อยากเชื่อว่าฉันกำลังจะบอกลาที่ที่ฉันเคยได้รับโอกาสในการเรียนรู้และได้รับสิ่งต่างๆกลับไปมากมาย ฉันเรียนรู้ที่จะอยู่ด้วยตัวเอง ได้พบผู้คนที่น่าทึ่งจากทั่วโลก สร้างความสัมพันธ์กับนักเรียน เริ่มต้นเรียนรู้วิธีการสอน ฉันได้เรียนรู้เรื่องต่างๆเกี่ยวกับวัฒนธรรมไทย ได้รู้จักตัวเองมากขึ้นและมีความมั่นใจมากขึ้น ฉํนรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวอุปถัมภ์ที่เมืองไทยและฉันรู้ว่าที่นี่จะยินดีต้อนรับฉันทุกเมื่อ เท่าที่ฉันเคยทราบ คนส่วนใหม่จะไม่อยู่ห่างประเทศไทยเป็นเวลานานๆ และฉันรู้ว่าฉันจะกลับมาที่นี่อีกครั้งในไม่นาน

Categories
Uncategorized

[:en]Welcome to Student-Centered Learning Thailand[:Th]ยินดีต้อนรับสู่ศูนย์การเรียนรู้โดยนักเรียนเป็นศูนย์กลาง ประเทศไทย[:]

[:en]

Welcome to Student-Centered Learning Thailand

Long Live the Memory of his Majesty King Rama IX !

Long Live Democracy!

Our Mission:

To provide a center of discussion , information and planning for 21st Century education reform in Thailand that will lead to a unity of purpose and action among  Thai and international educators to realize the goals set forth in the National Education Act of  B.E. 2542 (1999).

At the heart of this National Education Act B.E. 2542 (1999) is a move toward student-centered learning and a student-centered  classroom.  Specifically, Section 24 of the Education Act outlines what must be done   to improve  education  performance : 1. arranging learning in line with the students’ interests , aptitudes and individual differences ;2. training students in thinking abilities, especially critical thinking; 3.organizing learning activities that draw from authentic experiences; and 4. promoting situations where learners and teachers learn together.  

In addition to addressing these key issues of education reform in Thailand , indeed in international education, we also focus our attention and resources on the goal of promoting Thai teachers to reach their potential as skilled teachers using teaching methods that engage their students with the result that students love to learn through self discovery.

ยินดีต้อนรับสู่ Student-Centered Learning ประเทศไทย

ทรงพระเจริญ

พันธกิจ: เพื่อสร้างศูนย์ข้อมูล การแลกเปลี่ยนข้อคิดเห็นและวางแผนสำหรับการปฏิรูปการศึกษาของประเทศไทยในศตวรรษที่ 21 อันจะนำไปสู่การปฏิบัติอันเป็นไปในทิศทางเดียวกันของนักการศึกษาไทยและต่างประเทศเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่กำหนดไว้ในพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 (1999) ใจความสำคัญของพระราชบัญญัตินี้คือการมุ่งไปสู่การเรียนรู้และการเรียนการสอนในห้องเรียนโดยมีนักเรียนเป็นศูนย์กลาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งมาตรา 24 ที่กำหนดถึงสิ่งที่ต้องทำเพื่อพัฒนาประสิทธิภาพของการศึกษาไทยคือ : 1. จัดการศึกษาให้สอดคล้องกับความสนใจ, ความถนัดที่แตกต่างกันของนักเรียนแต่ละคน; 2. อบรมนักเรียนให้มีความสามารถในการคิดวิเคราะห์ด้วยตนเอง; 3. จัดกิจกรรมการเรียนรู้จากประสบการณ์จริง; และ 4. ส่งเสริมการเรียนการสอนที่ครูและนักเรียนได้เรียนรู้ร่วมกัน นอกจากประเด็นหลักเพื่อการปฏิรูปการศึกษาในประเทศไทยเหล่านี้ แน่นอนว่าในระดับโลกเรายังมุ่งเป้าไปยังการส่งเสริมศักยภาพอาจารย์ชาวไทยในด้านทักษะการสอนโดยอาศัยเทคนิคการสอนที่ให้นักเรียนมีส่วนร่วมในชั้นเรียนเพื่อให้นักเรียนมีความรักที่จะเรียนรู้ด้วยตัวเขาเอง[:Th]

ยินดีต้อนรับสู่ Student-Centered Learning ประเทศไทย

ทรงพระเจริญ

พันธกิจ: เพื่อสร้างศูนย์ข้อมูล การแลกเปลี่ยนข้อคิดเห็นและวางแผนสำหรับการปฏิรูปการศึกษาของประเทศไทยในศตวรรษที่ 21 อันจะนำไปสู่การปฏิบัติอันเป็นไปในทิศทางเดียวกันของนักการศึกษาไทยและต่างประเทศเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่กำหนดไว้ในพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 (1999) ใจความสำคัญของพระราชบัญญัตินี้คือการมุ่งไปสู่การเรียนรู้และการเรียนการสอนในห้องเรียนโดยมีนักเรียนเป็นศูนย์กลาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งมาตรา 24 ที่กำหนดถึงสิ่งที่ต้องทำเพื่อพัฒนาประสิทธิภาพของการศึกษาไทยคือ : 1. จัดการศึกษาให้สอดคล้องกับความสนใจ, ความถนัดที่แตกต่างกันของนักเรียนแต่ละคน; 2. อบรมนักเรียนให้มีความสามารถในการคิดวิเคราะห์ด้วยตนเอง; 3. จัดกิจกรรมการเรียนรู้จากประสบการณ์จริง; และ 4. ส่งเสริมการเรียนการสอนที่ครูและนักเรียนได้เรียนรู้ร่วมกัน นอกจากประเด็นหลักเพื่อการปฏิรูปการศึกษาในประเทศไทยเหล่านี้ แน่นอนว่าในระดับโลกเรายังมุ่งเป้าไปยังการส่งเสริมศักยภาพอาจารย์ชาวไทยในด้านทักษะการสอนโดยอาศัยเทคนิคการสอนที่ให้นักเรียนมีส่วนร่วมในชั้นเรียนเพื่อให้นักเรียนมีความรักที่จะเรียนรู้ด้วยตัวเขาเอง

Welcome to Student-Centered Learning Thailand

LONG LIVE THE KING!

Our Mission: To provide a center of discussion , information and planning for 21st Century education reform in Thailand that will lead to a unity of purpose and action among  Thai and international educators to realize the goals set forth in the National Education Act of  B.E. 2542 (1999). At the heart of this National Education Act B.E. 2542 (1999) is a move toward student-centered learning and a student-centered  classroom.  Specifically, Section 24 of the Education Act outlines what must be done   to improve  education  performance : 1. arranging learning in line with the students’ interests , aptitudes and individual differences ;2. training students in thinking abilities, especially critical thinking; 3.organizing learning activities that draw from authentic experiences; and 4. promoting situations where learners and teachers learn together.   In addition to addressing these key issues of education reform in Thailand , indeed in international education, we also focus our attention and resources on the goal of promoting Thai teachers to reach their potential as skilled teachers using teaching methods that engage their students with the result that students love to learn through self discovery.

[:]

Categories
Pathway Schools

Distance Learning between a Thai High School and an American High School.การศึกษาทางไกลระหว่างโรงเรียนมัธยมปลายในไทยและอเมริกา

Distance Learning between a Thai High School and an American High School.

From the Lodi Enterprise e News [Wisconsin, USA]

Tale of two schools
Learning goes global in Lodi pilot program
 

Lodi students greet Thai teacher Karnteera “Tuke” Ingkhaninan via Skype before she shows them how to make beef curry as part of an international distance learning class.
Photo Jennifer Fetterly
 

Students at Sa-nguan Ying School in Supan Buri, Thailand get ready for the distance learning class taught by Lodi teacher Mark Kohl via Skype.
Contributed photo

By Jennifer Fetterly
Managing Editor

Beef and green curry sizzle in hot woks as Lodi High School students prepare lunch on a cold December morning.

As the strong aromas rise to the students’ noses, it’s clear it’s not just another typical school day.

Teens, some who have never had Thai food before, are bridging a cultural gap tens of thousands of miles away as teacher Karnteera “Tuke” Ingkhaninan, warns them of their first time experience.

“Maybe you should just start with one tablespoon of curry paste, and go from there,” she cautions the Lodi students about her homeland’s fiery spice via Skype.

But far from being timid, the students jump right in, not only to the food but to the distance learning program, which started this year, with sister school Sa-nguan Ying in Supan Buri, Thailand.

As part of the arrangement, Lodi High School teacher Mark Kohl instructs Thai students in U.S. History and Tuke reciprocates by teaching Lodi students the Cultural Geography of Southeast Asia.

Senior Breanna Smith enrolled in the class after visiting Thailand on a school trip last year, eager to learn more.

“It is really cool being taught by a teacher that is actually in that country, who can clarify things, compared with learning from a textbook. In a normal class, if you have questions you have to look on the Internet, but Tuke just knows, so it is more true to me,” Smith says as she cuts vegetables for the beef curry recipe.

Other students who are part of the class have never been to Thailand but their curiosity for learning enticed them to enroll.

Besides teaching Thai cuisine, Tuke has brought the students a harsher reality of Southeast Asian history like the genocide of the “Killing Fields” in Cambodia, where the Khmer Rouge killed millions. The students also learn about how the harvesting of palm oil, found in peanut butter and chewing gum, is destroying the jungles, along with the orangutans that live there.

Janel Anderson, who is the Lodi resource teacher for the Southeast Asia class, says the students’ intent interest is enough reason to continue the two-year pilot program.

“Students start to understand that they are participants in this whole global community, that we are all connected, that is what I want them to understand,” Anderson says. “In some ways it is easier for Tuke to get them to see it, she is part of the world and she has more credibility, not like an American teacher telling them how bad things were there.”

While distance learning in Wisconsin’s public and secondary schools isn’t new, Lodi’s international spin is setting precedence. According to Wisconsin Department of Public Instruction (DPI) the Lodi initiative is the only one in the state where students are taking a credit class taught by a foreign teacher.

And it’s all done on a shoestring budget of $2,000, money that was used to purchase a laptop computer where teachers can interact with students via Skype, a videoconference Internet system. The Lodi School Board approved the program on the condition, other than the one-time technology budget, that there wouldn’t be any additional staff costs.

Kohl, who teaches in the evening, for Thai students who must be in their seats by 7 a.m. because of the 13-hour time difference, says he thought the biggest challenge would be technology but there have been only a few instances of blurry video and dropped connections.

While the Thai school has excellent equipment, the distance learning concept, with less equipped schools may hinder its expansion.

“I think in some ways international distance learning is part of the future but I think that we are far off from this being the norm because there are lot of infrastructure issues. I have tried to do this with teachers in other countries and one of the problems on their end is having the technology and expertise. We are wealthy and technology rich as a nation but the people of some other countries don’t have that,” Anderson says.

But aside from the challenges, supporters of the learning concept, says it teaches so much more than a curriculum.

This January, Kohl taught 22 Thai students in seventh-12th grade about the civil rights movement. The last class before test time, fell on Martin Luther King’s birthday, so pictures of the African-American leader giving his “I have a dream speech” in Washington D.C. finished the class.

Some of his Thai students respectfully call Kohl “the smartest history teacher” ever.

“It is great to learn more about U.S. history’s real stories, truths and gain more knowledge thoroughly from the expert like Kru (Mr.) Mark,” says Piyaorn Kamwhan.

Other Thai students have learned more far-reaching concepts in the sought-after class.

“As you had seen in our class we don’t have enough self confidence to ask questions because when we was young if we have some stupid question our friend will laugh at us,” says Non Bunsrisuwan. “In Thailand the student must respect the teacher and it like our culture and it makes us far away from teacher. But in distance learning we get so close with Kru Mark. He is like one of our family what we had to see every morning.”

Kohl, says the relationship is so strong, that when some Thai students were left homeless from a Chinese New Year’s fireworks explosion in January, he rallied school staff to raise money to help those affected.

As the program gets ready to enter its second year, supporters are hopeful it will continue.

“After talking with staff here and in Thailand we all agreed that this has exceeded our expectations in every facet, the technology, how we relate, the quality of instruction and it was a good investment. It has been very successful at both ends,” Kohl says.

การศึกษาทางไกลระหว่างโรงเรียนมัธยมปลายในไทยและอเมริกา

จาก The Lodi Enterprise e news (วิสคอนซิน, สหรัฐอเมริกา)

ตำนานของการเรียนรู้ระหว่างสองโรงเรียนในโครงการนำร่องของโลดี้
 

นักเรียนโรงเรียนLodiทักทายอาจารย์กัณฐิราหรือ “ครูตุ๊ก” ผ่านหน้าจอโปรแกรม สไกป์ ก่อนอาจารย์จะแนะนำเด็กๆถึงวิธีทำแกงเขียวหวานเนื้อ อันเป็นส่วนหนึ่งของชั้นเรียนการเรียนรู้ทางไกลระหว่างประเทศ

ภาพโดยเจนนิเฟอร์ เฟเทอร์รี่
 
นักเรียนของโรงเรียนสงวนหญิงในจังหวัดสุพรรณบุรีเตรียมตัวสำหรับคาบเรียนการเรียนรู้ทางไกลที่สอนโดยอาจารย์มาร์ค โคฮ์ลแห่งโรงเรียนโลดี้ผ่านโปรแกรมสไกป์

Contributed photo

โดยเจนนิเฟอร์ เฟเทอรี่

บรรณาธิการเรียบเรียง

เนื้อและน้ำแกงเขียวหวานเดือดปุดๆอยู่ในหม้อขณะนักเรียนกำลังเตรียมตัวสำหรับมื้อกลางวันในเช้าเย็นๆของเดือนธันวาคม

กลิ่นหอมเข้มข้นที่เด็กๆได้กลิ่น บ่งบอกชัดว่าโรงเรียนวันนี้จะไม่ใช่วันเดิมๆอย่างทุกวัน

นักเรียนบางคน ที่ไม่เคยลองอาหารไทยมาก่อนเลยในชีวิต กำลังก้าวข้ามสะพานของช่องว่างทางวัฒนธรรมที่กว้างเป็นหมื่นๆไมลล์ขณะที่ครูตุ๊กให้คำเตือนสำหรับพวกเขาในการสัมผัสประสบการณ์ครั้งแรก

“ลองชิมช้อนเล็กๆก่อน แล้วค่อยเริ่มจากตรงนั้น” เธอเตือนเด็กๆถึงรสชาติจัดจ้านของอาหารบ้านเกิดของเธอเองผ่านหน้าจอ

แต่โดยปราศจากความกลัว เหล่านักเรียนโดดลงมาเต็มตัว ไม่เพียงเฉพาะเรื่องอาหารแต่รวมถึงการเข้าร่วมการศึกษาทางไกลที่เพิ่งเริ่มในปีนี้ ร่วมกับโรงเรียนพี่น้องอย่างโรงเรียนสงวนหญิงในจังหวัดสุพรรณบุรี

ส่วนหนึ่งของโครงการนี้ อาจารย์มาร์ค โคลฮ์ จะสอนนักเรียนไทยเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของสหรัฐอเมริกาในขณะที่ครูตุ๊กจะสอนเด็กๆที่โลดี้เกี่ยวกับภูมิศาสตร์วัฒนธรรมของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

นักเรียนม.5 เบรียนนา สมิธ ลงเรียนในวิชานี้หลังการไปทัศนศึกษาที่ประเทศไทยกับโรงเรียนเมื่อปีที่แล้ว เธอปรารถนาที่จะเรียนรู้ให้มากขึ้น

“มันยอดมากๆที่เราได้รับการสอนจากครูที่อยู่ในประเทศนั้นจริงๆ คนที่สามารถอธิบายเรื่องต่างๆได้ชัดเจนกว่าเมื่อเทียบกับการเรียนจากหนังสือ ในชั้นเรียนทั่วไป เมื่อคุณมีข้อสงสัยคุณต้องไปหาข้อมูลในอินเทอร์เน็ท แต่ครูตุ๊กรู้เรื่องนั้นดีอยู่แล้ว มันสมจริงสมจังมากกว่าสำหรับเรา” สมิธว่าอย่างนั้นขณะที่กำลังหั่นผักสำหรับใส่ในแกงเนื้อ

นักเรียนคนอื่นๆในชั้นไม่เคยไปประเทศไทยมาก่อน แต่ความกระหายที่จะเรียนรู้ชักจูงพวกเขาให้ลงเรียน

นอกจากการสอนการทำอาหารไทย ครูตุ๊กยังสอนนักเรียนถึงความจริงอันมืดมนของประวัติศาสตร์ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เช่นเหตุการณ์ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่เกิดขึ้นใน “ทุ่งสังหาร” ในกัมพูชา ที่ซึ่งทหารเขมรแดงฆ่าชาวบ้านนับล้าน เด็กนักเรียนยังได้เรียนรู้ว่าทำไมการปลูกปาล์มน้ำมัน ที่เราใส่มันในเนยถั่วและหมากฝรั่ง ถึงเป็นการทำลายพื้นที่ป่าดิบ รวมไปถึงชีวิตของลิงอุรังอุตังที่อาศัยอยู่ที่นั่น

จาเนล แอนเดอสัน ครูที่ปรึกษาในชั้นเรียนวิชาเอเชียตะวันออกเฉียงใต้กล่าวว่า ความตั้งใจที่จะเรียนรู้ของนักเรียนเป็นเหตุผลเพียงพอที่จะดำเนินการโครงการนำร่องนี้ต่อไป

“นักเรียนเริ่มที่จะเข้าใจว่าพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนสังคมโลกใบนี้ เข้าใจว่าพวกเราทั้งหมดเชื่อมโยงถึงกัน นั่นคือสิ่งที่เราต้องการให้พวกเขาเข้าใจ ด้วยเหตุผลบางประการ มันง่ายกว่าที่ครูตุ๊กจะแสดงให้พวกเขาได้เห็นมัน เธอคือส่วนหนึ่งของโลกนี้และมันน่าเชื่อถือกว่าการจะมาบอกพวกเขาว่าสิ่งเหล่านั้นมันแย่เพียงไรที่นั่นจากปากของครูอเมริกัน” ครูแอนเดอสันกล่าว

ขณะที่ในวิสคอนซิน การศึกษาทางไกลในโรงเรียนประถมและมัธยมไม่ใช่เรื่องใหม่ การทำงานของโลดี้ก้าวไปไกลว่านั้น จากการสำรวจของแผนกการศึกษาสาธารณะแห่งรัฐวิสคอนซิน โลดี้เป็นแห่งเดียวในรัฐที่มีนักเรียนลงชื่อเรียนในวิชาเรียนที่มีหน่วยกิตที่สอนโดยอาจารย์ต่างชาติ

และทั้งหมดนั้นเริ่มต้นด้วยเงินเพียง 2,000 เหรียญสหรัฐที่ถูกใช้เพื่อจัดซื้อคอมพิวเตอร์แลปท้อปเพื่อให้ครูสามารถติดต่อกับนักเรียนได้จากโปรแกรมสื่อสารผ่านอินเทอร์เน็ท คณะบริหารของลอดี้อนุมัติโครงการนี้ในเงื่อนไขว่า งบประมาณด้านเทคโนโลยีครั้งเดียว และพวกเขาไม่จำเป็นต้องจ่ายเพิ่มเพื่อจ้างครูใหม่

ครูโคลฮ์สอนในเวลาเย็น ที่เด็กนักเรียนไทยจะเริ่มเรียนกับเขาในเวลาเจ็ดโมงเช้าตามเวลาที่แตกต่างกันถึง 13 ชั่วโมง เขากล่าวว่าปัญหาที่ท้าทายที่สุดคือเรื่องของเทคโนโลยี แต่ปรากฏเพียงน้อยครั้งที่จะมีปัญหาภาพไม่ชัดหรือการเชื่อมต่อมีปัญหา

ขณะที่โรงเรียนในไทยมีอุปกรณ์เพียบพร้อม สำหรับรูปแบบของการเรียนการสอนทางไกล การขาดแคลนอุปกรณ์ที่จำเป็นอาจทำให้การขยายโครงการเป็นไปได้ช้า

“ผมคิดว่าการเรียนการสอนทางไกลระหว่างประเทศเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาในอนาคตแต่ผมคิดว่าขณะนี้เรายังห่างไกลจากความสำเร็จด้วยเหตุผลทางด้านโครงสร้างพื้นฐาน เราพยายามที่จะทำแบบนี้กับครูในประเทศอื่นและปัญหาหนึ่งที่เราพบก็คือการขาดแคลนเทคโนโลยีที่เหมาะสมและผู้เชี่ยวชาญ อเมริกาอาจเป็นประเทศที่ร่ำรวยและเพียบพร้อมด้านเทคโนโลยีที่จะรองรับแต่นั่นไม่ได้เกิดขึ้นเช่นกันในประเทศอื่น” แอนเดอสันกล่าว

แต่นอกเหนือจากปัญหาดังกล่าว ผู้สนับสนุนโครงการมองว่าครูมีบทบาทสำคัญกว่าหลักสูตร

มกราคมปีนี้ โคลฮ์สอนนักเรียนไทยชั้นม. 6 22 คนเรื่อง อารยะขัดขืน (civil rights movement) ชั่วโมงสุดท้ายก่อนการสอบคือวันคล้ายวันเกิดของมาติน ลูเธอร์ คิง ลองนึกภาพผู้นำแอฟริกัน-อเมริกัน กล่าวสุนทรพจน์ “I have a dream” ในวอชิงตัน ดี.ซี.เป็นการจบชั่วโมงสอน

นักเรียนที่เรียนกับโคลฮ์บางคนพูดถึงเขาว่า “เป็นอาจารย์สอนประวัติศาสตร์ที่ฉลาดที่สุด”

“มันดีมากๆที่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของอเมริกาและได้ความรู้เพิ่มขึ้นจากครูที่รู้จริงๆอย่างครูมาร์ค” เป็นคำพูดของนักเรียน ปิยะอร คำหวาน

นักเรียนคนอื่นๆได้เรียนรู้เรื่องการค้นคว้าหาความรู้เพิ่มเติมนอกเวลาเรียน

“จะเห็นได้ว่าในห้องเรียนเราถามคำถามน้อยมากเพราะเราไม่มีความมั่นใจพอที่จะตั้งคำถาม ตอนที่เราเป็นเด็กเมื่อเราตั้งคำถามที่ตลกๆเราจะโดนเพื่อนล้อ” นนท์ บุญศรีสุวรรณ กล่าว “ในเมืองไทยเราต้องให้ความเคารพคุณครูและนั่นทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างนักเรียนกับครูดูห่างเหิน แต่ในการเรียนทางไกลแบบนี้เรารู้สึกได้ใกล้ชิดกับครูมาร์ค ครูมาร์คเป็นเหมือนคนในครอบครัวคนหนึ่งที่เราเจอเขาทุกๆวันตอนเช้า”

โคลฮ์กล่าวว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับนักเรียนนั้นแข็งแรงมาก จนเมื่อมีเด็กนักเรียนกลายเป็นคนไร้บ้านจากเหตุดอกไม้ไฟระเบิดที่สุพรรณบุรีเมื่อตรุษจีนที่ผ่านมา เขาได้เรียกระดมเงินจากครูและนักเรียนในโรงเรียนเพื่อช่วยเหลือเด็กๆที่ได้รับผลกระทบ

ในขณะที่โครงการนี้กำลังก้าวขึ้นสู่ปีที่สอง ผู้สนับสนุนต่างหวังให้มันดำเนินต่อไป

“หลังจากมีการพูดคุยกันกับเจ้าหน้าที่ทั้งที่นี่และที่ประเทศไทย เราต่างเห็นด้วยว่าโครงการนี้ได้ผลเกินความคาดหมายของเราในทุกๆด้าน, เทคโนโลยี, ความสัมพันธ์, คุณภาพของการศึกษาและมันเป็นการลงทุนที่ดี โครงการนี้ประสบความสำเร็จอย่างมากสำหรับทั้งสองฝ่าย” โคลฮ์กล่าว

Categories
Featured Articles Op Ed Opinion:Thai education Opinion:World Education

CHANGING TIMES ….CHANGING TEACHING AND LEARNING FOR THE 21ST CENTURY การเปลี่ยนแปลงของเวลา…. การเปลี่ยนแปลงของการเรียนการสอนในศตวรรษที่ 21

The pace of change in the world today is a feature of daily life in the 21st Century.

Educators who were in schools 30 years ago will remember the anticipated arrival of computers into daily life. Probably not many people fully realised the full impact of the rapid development of Information and Communications Technology daily life, but the coming of computers was something that was looked forward to as people felt there would been many social and economic advantages that would come with the widespread introduction of the new technology. There was talk of how computers would take over so much work that people would have much more leisure. Some education systems introduced “leisure education” into the curriculum!

I guess a question remains on whether or not the introduction of computers as an essential business and household tool has brought increased leisure. Many would doubt that it has.

But one thing was true about the 70s anticipation of the coming Information Age. In the 21st century digital technology permeates many aspects of daily life. It would be easy to list the many changes in personal and work lives that have come about as a result of pervasive ICTs, but those things are so obvious it is not necessary to mention them here.

One very important thing that is vital for educators to grasp is the rapid pace of change in work life and the exponential explosion in knowledge that has come about in the years between the final decades of last century and today.

Children born since the start of the 21st century are “digital natives” they are growing up in a truly digital, flat world.

What about the teachers of those children?

Not too many of them would be true “digital natives” most would be “digital immigrants”, they would have had to learn to live and work in the new digital age. The use of the tools of that age does not come easily to all people, teachers included. It must be admitted, however, that just as some people have a flair for learning languages other than their own native language, so too do some people have a flair for learning the digital “language” so essential to mastering the digital tools available to teachers.

Just imagine this scenario – a teacher in a high school who cannot use email, who cannot browse the internet, who cannot use tools like Skype, who does not know anything about Facebook. How can that teacher understand the real needs of the students he (or she) teachers. How can such teachers understand the world of their students and in fact how can they know their students in a way that will enable the teacher to teach the students as individuals?

Such teachers are a bit like teachers who are asked to teach a foreign language to students when they, the teachers in fact cannot speak that language themselves. They are being put in an impossible situation by the curriculum planners and administrators who introduce such initiatives without the requisite professional development of the teachers faced with implementation of the new language.

Do you know any teachers like this? Do you work with teachers like this? What are their lessons like? What is their relationship with their students like?

In Thailand I am sure many such teachers would be found in schools.

Teachers who have not adapted to the Information Age should not be condemned or looked down upon. They deserve and need as much help as possible from colleagues and their employers so that they have the confidence to use ICTs to improve their pedagogy.

Unlike the example of the jurisdictional introduction of a new curriculum above, the students who are the digital natives of the 21st century deserve to have teaching methods and a curriculum that is suited to their digital world and times. This need is not being imposed by administrators or governments as in the case of the imposition of foreign language learning as in the example above, it comes from an inevitable international spread of digital technology. So governments have to get their educations systems to respond to this as an imperative for their education systems.

In the case of Thailand, the government is about to start the distribution of computer tablets to students in Matayom 7 [year 1, high school]. The government should be applauded for taking a big step in providing Thai students with an important digital tool.

The advantage to be gained from this bold and brave initiative will not be maximized unless there is a program to train and support teachers in the use of these tablets. If there is adequate support this program could provide a dramatic swing towards student centred learning in Thai schools

SCLThailand will continue to monitor and encourage the government to follow through with it’s tablets for school children program.

ก้าวของการเปลี่ยนแปลงในโลกทุกวันนี้คือลักษณะของชีวิตประจำวันในศตวรรษที่ 21

 

นักการศึกษาที่เคยอยู่ในโรงเรียนเมื่อ 30 ปีที่แล้วจะจำได้ถึงการทำนายถึงการเข้ามาของคอมพิวเตอร์ในชีวิตประจำวัน เป็นไปได้ว่าน้อยคนที่จะตระหนักจริงๆถึงผลกระทบรุนแรงของการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของเทคโนโลยีการสื่อสารที่มีต่อชีวิตประจำวัน แต่การเข้ามาของคอมพิวเตอร์เป็นอะไรบางอย่างที่ถูกจับตามองจากคนจำนวนมากเนื่องจากผู้คนมองว่าจะมีโอกาสทางด้านสังคมและเศรษฐกิจที่จะมาถึงพร้อมกับการแพร่กระจายของเทคโนโลยีสมัยใหม่ มีการพูดคุยกันถึงบทบาทของคอมพิวเตอร์ที่เข้ามาทำงานแทนทำให้คนมีเวลาว่างมากขึ้น บางหน่วยงานถึงกับบรรจุ “การศึกษาเพื่อการพักผ่อน” ขึ้นในหลักสูตร

ผู้เขียนเดาว่าคำถามที่ยังคงอยู่คือ การเข้ามาของคอมพิวเตอร์เป็นธุรกิจที่จำเป็นและเครื่องมือจำเป็นในงานธุรกิจและครัวเรือนที่นำมาซึ่งเวลาว่างที่เพิ่มขึ้น หลายคนจะสงสัยว่ามันจริงหรือไม่

แต่สึ่งหนึ่งที่เป็นจริงเกี่ยวกับการคาดการณ์การเข้ามาของยุคเทคโนลีการสื่อสารในยุค 70 คือ ในศตวรรษที่ 21เทคโนโลยีดิจิตอลแทรกซึมเข้ามาในหลาย ๆ ด้านของชีวิตประจำวัน มันง่ายต่อการแสดงรายการการเปลี่ยนแปลงมากมายในชีวิตส่วนตัวและการทำงานที่มีอันเป็นผลมาจากเทคโนโลยีสารสนเทศที่แพร่หลาย แต่สิ่งเหล่านี้จะเห็นได้ชัดเจนแล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องพูดถึงที่นี่
สิ่งหนึ่งที่สำคัญมากที่มีความสำคัญสำหรับนักการศึกษาที่จะเข้าใจคือการก้าวอย่างรวดเร็วของการเปลี่ยนแปลงในชีวิตการทำงานและการทะลักของความรู้ที่ได้มาในปีที่ผ่านมาระหว่างทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษที่ผ่านมาและในวันนี้

เด็กๆที่เกิดมาตั้งแต่ช่วงเริ่มต้นของศตวรรษที่ 21 ถือเป็น ประชากรยุคดิจิตัล ซึ่งเติบโตขึ้นมาในโลกที่พรั่งพร้อมด้วยเทคโนโลยีรอบตัว

แล้วครูของเด็กๆเหล่านี้ล่ะ?

มีไม่มากนักที่เป็นประชากรยุคดิจิทัล ส่วนมากแล้วจะถือเป็น ผู้อพยพยุคดิจิทัลมากกว่า พวกเขาจำเป็นต้องเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตและทำงานให้ได้ในยุคสมัยของเทคโนโลยี การใช้เครื่องมือที่มีอายุเป็นตัวแบ่งให้ไม่อาจเข้าใจได้ง่ายกันทั่วถึงทุกคน ครูเองก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่อย่างไรก็ตาม ต้องยอมรับว่าเพียงแค่คนบางส่วนเท่านั้นนั้นที่มีไหวพริบมากพอจะเรียนรู้ภาษาอื่นนอกเหนือจากภาษาแม่ที่ตนใช้อยู่ หลักการเดียวกับที่ว่าเพียงบางกลุ่มบางคนเท่านั้นที่มีความสามารถที่จะเรียนรู้ “ภาษา” ของยุคดิจิตัลได้มากพอจะเข้าใจที่จะทำให้เครื่องมือเหล่านั้นเหมาะสมสำหรับครู

ลองนึกถึงเหตุการณ์สมมุติว่า ครูมัธยมคนหนึ่งไม่รู้จักวิธีใช้อีเมลล์ ไม่สามารถค้นข้อมูลในอินเทอร์เน็ทได้ ใช้สไกป์ไม่เป็น ไม่รู้จักเฟสบุ้ค ครูคนนั้นจะสามารถเข้าใจถึงความต้องการที่แท้จริงของนักเรียนที่ครูคนนั้นสอนอยู่ได้อย่างไร ครูคนนั้นจะเข้าใจโลกของนักเรียนของตนได้อย่างไร และสุดท้าย ครูจะรู้จักนักเรียนของตัวเองมากพอที่จะสามารถสอนเด็กคนนั้นได้อย่างไร?

ครูเหล่านั้นก็เหมือนกับครูที่ถูกจ้างให้สอนภาษาต่างประเทศให้เด็ก ในขณะที่จริงๆแล้วครูคนนั้นไม่สามารถพูดภาษานั้นได้ด้วยซ้ำ ครูถูกผลักให้เข้าไปอยู่ในสถานณการณ์ที่เป็นไปไม่ได้โดยผู้จัดทำหลักสูตรที่นำเข้ามาโดยไม่มีการพัฒนาครูให้มีความรู้ความสามารถในภาษาใหม่นี้ก่อน

คุณรู้จักครูแบบนี้บ้างไหม? เคยทำงานร่วมกับอาจารย์เหล่านี้หรือเปล่า? ชั่วโมงเรียนของพวกเขาเป็นอย่างไร? ความสัมพันธ์ระหว่างครูและนักเรียนเป็นอย่างไร?

ผู้เขียนค่อนข้างมั่นใจว่า ในประเทศไทย เราสามารถพบครูเหล่านี้ได้ทั่วไปในโรงเรียน

คุณครูผู้ไม่อาจปรับตัวเข้ากับยุคสมัยใหม่ได้ไม่ควรต้องถูกตัดสินว่าผิดหรือถูกมองข้าม พวกเขาควรและต้องได้รับการช่วยเหลือทุกด้านเท่าที่จะเป็นไปได้จากเพื่อนร่วมงานและผู้บัญชาการเพื่อให้พวกเขามีความมั่นใจที่จะให้เทคโนโลยีสารสนเทศข้ามาปรับปรุงการเรียนการสอน

ตรงข้ามกับตัวอย่างข้างบนเกี่ยวกับผู้ที่เพิ่งก้าวเข้าสู่โลกดิจิทัล นักเรียนผู้เป็นประชากรยุคดิจิทัลในศตวรรษที่ 21 ควรได้รับวิธีการสอนและหลักสูตรวิชาที่เหมาะสมกับโลกและเวลาในยุคของเขา ความต้องการนี้ไม่ได้ถูกกำหนดโดยผู้ดูแลหรือรัฐบาลอย่างเช่นตัวอย่างเรื่องการเรียนการสอนภาษาต่างประเทศที่ยกมาก่อนหน้า มันมาจากการขยายตัวของเทคโนโลยีสารสนเทศที่พัฒนาอย่างรวดเร็ว ดังนั้นรัฐจำเป็นต้องจัดการระบบการศึกษาของประเทศเพื่อตอบสนองต่อความเปลี่ยนแปลงนี้

ในกรณีของประเทศไทย รัฐบาลกำลังอยู่ในขั้นเริ่มต้นจากนโยบาลมอบแท้ปเล็ตให้กับนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 1 ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าชื่นชมสำหรับก้าวใหญ่ของการจัดหาเครื่องมือดิจิตอลที่สำคัญให้กับนักเรียนไทย

การพัฒนาในขั้นต่อไปจากจุดนี้จะไม่สามารถบรรลุผลขั้นสูงสุดได้หากปราศจากขั้นตอนการฝึกสำหรับครูให้สามารถใช้เครื่องมือนี้ได้ หากทำได้มันจะเป็นตัวสนับสนุนสำคัญสำหรับการศึกษาแบบผู้เรียนเป็นศูนย์กลางในประเทศไทย

SCLประเทศไทยจะจับตาดูการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้และให้รัฐบาลเดินหน้าขั้นต่อไปกับนโยบายนี้

Categories
Uncategorized

PISA Results

We thought our readers might be interested in this extract from the PISA web site

Performance Indicators of Student Achievement [PISA]

Are boys and girls ready for the digital age?

 PISA IN FOCUS 2012/01 (January) – © OECD 2012

• More than 17% of students in Australia, Korea and New Zealand are top performers in digital reading, while fewer than 3% of students in Austria, Chile and Poland are.

• On average, girls outperform boys in digital reading; however, the gender gap is narrower than it is in print-reading proficiency.

• Among boys and girls with similar levels of proficiency in print reading, boys tend to have stronger digital navigation skills and therefore score higher in digital reading.

Information and communication technologies revolutionize not only the speed at which information can be transmitted, but also how information is conveyed and received. Technological innovations have a profound effect on the types of skills that are demanded in today’s labour markets and the types of jobs that have the greatest potential for growth.

Most of these jobs now require some familiarity with, if not mastery of, navigating through digital material where readers determine the structure of what they read rather than follow the pre-established order of text as presented in a book.

PISA 2009 evaluated not only how proficient 15-year-olds are in gathering and processing information that they acquire when reading printed texts, but also how proficient they are in reading digital material.

PISA found that some countries have been far more successful than others in helping students to equip themselves to participate fully in the digital age. For example, more than 17% of students in Australia, Korea and New Zealand are top performers in digital reading, while fewer than 3% of students in Austria, Chile and Poland achieve that level of performance.

Korea recently developed a “Smart Education” policy that includes digitalizing all textbooks and assessments by 2015, building or improving school infrastructure so that it accommodates new technologies, and training teachers in the use of these technologies.

Although, on average, student performance in digital reading is closely related to performance in print reading, in some countries, such as Australia and Korea, students score significantly higher in digital reading than in print reading, while in other countries, notably Hungary, Poland and the partner country Colombia, students are better in print reading than in digital reading.

For full research data go to: http://www.pisa.oecd.org/dataoecd/29/22/49442737.pdf

 

Categories
Pathway Schools

Bank Street College in New York Cityวิยาลัยแบงค์สตรีทในนิวยอร์คซิตี้

AN OUTSTANDING PATHWAY SCHOOL: THE BANKSTREET SCHOOL FOR CHILDREN, PART OF THE BANK STREET COLLEGE OF EDUCATION

By Peter J. Foley, Ed.D. ( reporting from New York City, February 2012)
If you are fortunate enough to study at the Bank Street College Graduate School of Education or even to   visit the Bankstreet School for Children, you don’t have to ask how the children are doing. You can access the students’ achievements and learning by simply looking all around you. Their work, their learning is everywhere: on the walls, the ceiling, the tables and the floors. The students’ work  reflect their interests, their world.

Below is a picture of an early elementary class’s paper Mache representation of the Hudson River and its   present day surroundings. The study of the Hudson River is a three month study of the river that starts with where the second grade students are   developmentally, beginning with the here and now that surrounds them. The representation in the photo is what the student knows about the river through observation and research from a range of sources.

Part of the second grade student exploration of the Hudson River included a visit to the 79th Street Boat Basin. Below is one student’s representation of that visit.

Gradually, the students will go back in time to the Linape Native Americans who lived along the Hudson River   before the explorers from Europe came to North America. Later in fourth grade   students study the Egyptians along the Nile River, a place they have never been before. This is what we mean by Bank Street’s development interaction   approach, as described by Stan Chu, senior faculty member in the Bank Street Graduate School of Education.

This approach to learning enables children   to integrate their world that has meaning and importance to them and eventually moving    back in time and into far- away places. I noted that differentiated learning was going on all around me. So, each child was presented with learning   activities that were within her or his reach, a reflection of Vygotsky’s Proximal Zone. I also saw that teachers   integrated learning so that , for example, when in history the children studied explorers , in art they made puppets representing the explorers. The   teacher, no doubt, continued this integration in English geography and even in science and math  classes( e.g. mapping, navigation and surveying). An art teacher explained to me that they   used art at the beginning of the year when students set about making rules of   etiquette and classroom management. He explained that the teachers asked their students to recall a time when someone had helped them or been very kind to them and then to illustrate that time and event in a picture.

This continually making the child   the center of gravity in the school was impressive. Below, for example, are   student renditions of what they feel about the snow .

I was shown large outdoor space fenced off with many pieces of sanded and varnished pieces of wood and also   what looked like blocks of wood, known as hollow blocks, which were   originally designed by Caroline Pratt, founder of the City and Country   School. Children, ages 5 to 7 play and learn here once a day for an hour and   build all kinds of structures. I watched a couple of four year old boys   building what looked like a miniature house. They had divided up the labor, one boy carrying lumber back to the project for the floors another working on   the side of the miniature house. Another characteristic of the school is teaching collaborative learning. Students here are learning the value and   effectiveness of cooperative efforts that lead to surprising achievements that a single individual could not hope to accomplish, while recreating parts   of their physical world.

I came away from the visit to the school euphoric. When I asked myself why , I realized that it was being in   the company of so many teachers that were interested and happy in their work   was infectious. They loved what they were doing and could see daily that they   were enabling children to understand deeply the world around them and guiding   these children on a journey that included a joy for learning. I met a dozen or so teachers and all were smiling, happy, enthusiastic and bursting with energy. I noted that at the end of the school day the smiles and enthusiasm were still there.

Yes, I can hear a traditional educator asking as they read this, “but do these students at Banksstreet   Children’s School really master the necessary skills to go on to college?”   The proof is that tracking of their students both in high school and college shows the students perform well beyond the norm.

But I wanted to see for myself. I read the essays posted on the bulletin board about Steinbeck’s Of Mice and   Men.

All the essays were masterfully written. Most were of a quality of writing far, far beyond the seventh grade   level.

Nevertheless, the highlight of my observations was the art work of the three year olds.

These are stabiles created out of pipe cleaners and assorted materials. One piece in particular already showed   symmetric and color combination genius. Miro , the celebrated Majorcan   artist, I know ,would have been pleased with this work of art.

This school is an inspiration and   those who are touched by this school will have received the certain knowledge that real education is all about nurturing and meeting children in the world that is meaningful and makes sense to children.  Also realized is that effective teaching is more like  coaching children to expand their worlds and   become a creator of their world in a meaningful way that will bring personal   contentment and confidence. Children education in this way are enabled to  contribute also to the well being of those around them.

Welcome  to  Student-Centered Learning

Thailand

 LONG LIVE THE KING!

Our Mission:

To provide a center of discussion , information and planning for 21st Century education reform in Thailand that will lead to a unity of purpose and action among  Thai and international educators to realize the goals set forth in the National Education Act of  B.E. 2542 (1999).

At the heart of this National Education Act B.E. 2542 (1999) is a move toward student -centered learning and a student- centered  classroom.  Specifically, Section 24 of the Education Act outlines what must be done   to improve  education  performance : 1. arranging learning in line with the students’ interests , aptitudes and individual differences ;2. training students in thinking abilities, especially critical thinking; 3.organizing learning activities that draw from authentic experiences; and 4. promoting situations where learners and teachers learn together.  

In addition to addressing these key issues of education reform in Thailand , indeed in international education, we also focus our attention and resources on the goal of promoting Thai teachers to reach their potential as skilled teachers using teaching methods that engage their students with the result that students love to learn through self discovery.  

โรงเรียนนำร่องที่น่าเรียนรู้ : โรงเรียนแบงค์สตรีทสำหรับเด็กในวิทยาลัยการศึกษาแบงค์สตรีท

โดย ดอกเตอร์ปีเตอร์ เจ. โฟลีย์ (รายงานจากนิวยอร์คซิตี้ กุมภาพันธ์ 2555)

ถ้าคุณโชคดีพอที่จะได้เรียนที่บัณฑิตวิทยาลัย วิทยาลัยการศึกษา Bank Street หรือแม้แต่เข้าไปเยี่ยมชมที่โรงเรียน Bank Street คุณไม่จำเป็นต้องถามเลยว่าเด็กๆทำอะไรกันบ้าง ท่านสามารถเข้าถึงความสำเร็จและการเรียนรู้ของเด็กนักเรียนได้เพียงการมองไปรอบตัว ผลงานของพกเขามีอยู่ทุกที่ ทั้งบนผนัง, บนเพดาน, บนโต๊ะและบนพื้น งานของเด็กนักเรียนสะท้อนออกถึงความสนใจของพวกเขา โลก ของเขา

ข้างล่างคือภาพผลงาน Paper Mache แสดงทิวทัศน์แม่น้ำฮัดสันและเมืองรอบแม่น้ำในตอนกลางวันของนักเรียนชั้นประถม การศึกษาสภาพโดยรอบแม่น้ำใช้เวลาสามเดือน งานที่เราเห็นในภาพคือตัวแทนของสิ่งที่นักเรียนได้เรียนรู้ผ่านการสังเกตและศึกษาจากแหล่งข้อมูลต่างๆ

ส่วนหนึ่งของงานสำรวจแม่น้ำฮัดสันของนักเรียนประถมสองรวมไปถึงการไปดูที่ถนน Boat Basin สายที่ 79 ภาพล่างคือผลงานหนึ่งของนักเรียนที่แสดงให้เห็นถึงการไปครั้งนั้น

อย่างช้าๆ นักเรียนจะย้อนเวลากลับไปหาชนอเมริกันพื้นเมืองที่อาศัยอยู่ตามแนวแม่น้ำฮัดสันก่อนที่คณะนักสำรวจจากยุโรปจะเข้ามาที่อเมริกาเหนือ จากนั้นในชั้นปีที่สี่ นักเรียนเรียนเกี่ยวกับชาวอียิปต์และแม่น้ำไนล์ สถานที่ที่พวกเขาไม่เคยรู้จักมาก่อน นี่คือสิ่งที่เราเรียกว่าวิธีการพัฒนาแบบปฏิสัมพันธ์ของBank Street อย่างที่ Stan Chu อาจารย์อาวุโสแห่งศึกษาบัณฑิตวิทยาลัยการศึกษาBank Street ได้ให้คำจำกัดความไว้

วิธีการเรียนรู้นี้ช่วยให้เด็กสามารถบูรณาการสิ่งต่างๆที่มีความหมายและความสำคัญของตัวเองเข้ามาและย้อนกลับไปในช่วงเวลาก่อนหน้ารวมถึงสถานที่ห่างไป ผู้เขียนสังเกตเห็นว่าการเรียนรู้หลากหลายวิธีกำลังเกิดขึ้นอยู่รอบตัว ดังนั้น เด็กแต่ละคนจะได้รับวิธีการเรียนรู้ในรูปแบบต่างๆกันตามที่พวกเขาจะเข้าถึง ตามทฤษฎีของรอยต่อพัฒนาการของไวก็อตสกี้ ผู้เขียนสังเกตเห็นถึงการเรียนรู้แบบบูรณาการของอาจารย์เช่นเดียวกัน ยกตัวอย่างเช่น เมื่อเด็กเรียนเรื่องการสำรวจในวิชาประวัติศาสตร์ ในวิชาศิลปะพวกเขาก็จะแสดงละครหุ่นเกี่ยวกับการสำรวจ เช่นกันกับการบูรณาการความรู้นี้เข้าไปในวิชาภูมิศาสตร์อังกฤษหรือแม้แต่วิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์ (เช่นการทำแผนที่ความคิด, เส้นทางการเดินทางและการสำรวจ) ครูผู้สอนศิลปะอธิบายแก่ผู้เขียนว่าพวกเขาเริ่มใช้ศิลปะในตอนแรกๆที่นักเรียนพูดถึงการตั้งข้อกำหนดทางมารยาทและการจัดการห้องเรียน ครูศิลปะขอให้นักเรียนนึกถึงช่วงเวลาที่มีเคยได้รับความช่วยเหลือหรือมีคนทำดีด้วย และให้นักเรียนวาดภาพเหตุการณ์ในตอนนั้นออกมาในรูปภาพ

การสร้างให้นักเรียนเป็นศูนย์กลางของกิจกรรมต่างๆในโรงเรียนอย่างต่อเนื่องเป็นสิ่งที่น่าประทับใจมาก เช่นที่แสดงข้างล่างคือการสะท้อนความรู้สึกที่พวกเขามีต่อหิมะ

ผู้เขียนถูกพาไปชมสนามกลางแจ้งในรั้วโรงเรียนที่เต็มไปด้วยกองทรายและชิ้นไม้ขัดเงาและสิ่งที่เหมือนกับบล็อคไม้ที่เรียกกันว่าบล็อคกลวงที่ถูกคิดขึ้นโดยแคโรไลน์ พราทต์ ผู้ก่อตั้งโรงเรียนประจำชุมชน เด็กอายุระหว่าง 5 – 7 ปีจะลงมาเล่นและเรียนที่นี่วันละชั่วโมงเพื่อสร้างทุกอย่างที่พวกเขานึกออก ผู้เขียนเฝ้าดูเด็กสี่ขวบคู่หนึ่งช่วยกันสร้างสิ่งที่ดูเหมือนบ้านขนาดเล็ก พวกเขาแบ่งงานกันทำ คนหนึ่งเดินขนไม้กลับไปให้เพื่อนที่กำลังสร้างบ้านอีกด้านหนึ่งอยู่ บทบาทอีกอย่างหนึ่งของโรงเรียนคือการสอนให้เด็กเรียนรู้การทำงานร่วมกัน เด็กนักเรียนที่นี่ได้เรียนรู้คุณค่าและประสิทธิภาพของความร่วมมือที่นำไปสู่ความสำเร็จอันน่าทึ่งที่คนหนึ่งคนไม่อาจหวังจะทำสำเร็จผ่านการสรรสร้างโลกเล็กๆของพวกเขา

ผมกลับจากการชมโรงเรียนอย่างร่าเริง เมื่อตามตัวเองว่าทำไม ผู้เขียนตระหนักว่ามันคือผลของการเข้าไปอยู่รวมกับครูอาจารย์มากมายที่มีความกระตือรือร้นและมีความสุขในงานของตัวเอง พวกเขารักในสิ่งที่ทำและรักการได้เห็นว่าพวกเขาสามารถทำให้เด็กเข้าในอย่างลึกซึ้งในโลกรอบตัวที่พวกเขาอยู่และชี้ทางเด็กเหล่านี้ไปในเส้นทางที่การเรียนรู้เป็นเรื่องสนุกในทุกๆวัน ผู้เขียนได้พบอาจารย์นับสิบที่ต่างยิ้ม หัวเราะ กระตือรือร้นและเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง ผู้เขียนสัมผัสได้ถึงสิ่งเหล่านั้นกระทั่งหมดวัน

ผู้เขียนเข้าใจถึงสิ่งที่เหล่านักวิชาการศึกษาแบบเดิมจะถามเมื่อพวกเขาได้อ่านบทความนี้ “แต่แล้วเด็กที่โรงเรียนนี้มีความสามารถมากพอในสาขาวิชาที่จำเป็นในการเข้าเรียนต่อในระดับอุดมศึกษาหรือเปล่า?”  ข้อพิสูจน์จากการติดตามเด็กนักเรียนทั้งในระดับมัธยมและวิทยาลัยพบว่าเด็กเหล่านี้ทำได้ดีเกินกว่ามาตรฐาน

แต่ผู้เขียนอยากจะเห็นด้วยตาของตัวเอง ผู้เขียนได้อ่านเรียงความที่ติดบนป้ายประกาศ เกี่ยวกับนวนิยายเรื่องเพื่อนยาก ของจอห์น สไตน์เบ็ค

ทุกชิ้นเขียนได้ดีมาก เรียงความส่วนใหญ่เขียนได้ดีเกินมาตรฐานงานเขียนของนักเรียนเกรด 7 (ม. 1)

แต่ไฮไลท์ของการสังเกตของผู้เขียน อยู่ที่งานศิลปะของเด็กน้อยวัยสามขวบ

เหล่านี้คืองานประดิษฐ์สร้างจากที่ล้างท่อและวัสดุอื่นๆหลายชนิด ชิ้นหนึ่งที่เราเห็นได้ชัดเจนแสดงให้เห็นถึงอัจฉริยภาพในด้านความสมมาตรและการผสมผสานการใช้สีที่ผู้เขียนรู้ดีว่าแม้แต่ศิลปินชื่อก้องอย่างมิโรยังต้องประทับใจ

โรงเรียนแห่งนี้คือแรงบันดาลใจ และผู้ที่เข้ามาสัมผัสที่นี่จะได้รับความเข้าใจว่า การศึกษาที่แท้จริงนั้นคือการฟูมฟักและพบปะกับเด็กในสภาพที่เหมาะสมเพื่อช่วยเหลือให้โลกของพวกเขากว้างขึ้นและกลายเป็นผู้สรรสร้างโลกในทางที่เหมาะสมที่จะนำมาซึ่งความพึงพอใจและความมั่นใจของเด็กและขยายออกไปยังสังคมรอบตัวเด็กเอง

Categories
articles Featured Articles

Teaching for Understanding : Article 1การสอนเพื่อความเข้าใจ : ตอนที่ 1

Teaching for Understanding

An Introduction

for

Thai teachers

Shifting the Educational Paradigm  to Student Centered Teaching and Learning

Article:1

Greg Cairnduff

By Greg Cairnduff, 

Director The Australian International School of Bangkok 

January  2012  

 

 

 

Introduction

This article is a  contribution to the  discussion about moving Thai education  from rote learning as the pedagogical norm, towards a pedagogy that is student-centered  and one that  will enhance the capacities of Thai students going into  the 21st Century workforce.

This is the first of a series of three articles on the basics of the methodology known as Teaching for Understanding.

Educational Change is Not Easy to Achieve

The challenge of educational change is well documented  and demonstrated in the practical attempts at reform by education systems around the world. Evidence of reform efforts reveals one inescapable factor: large scale educational change is never easy, nor is it quick to achieve.

The Finnish education system is an outstanding example of a high performing, high quality system. But it should be noted that it took Finnish educators  least 15 years to develop their at system to its current level.

Systemic context is relevant to the pace of successful reform. For example, Finland’s context is one of a relatively small country of under 6 million people compared to Thailand’s population of 62 million. On this count alone, the contexts of the two systems are very different.

Educational Change in Thailand

Thailand has  a very large education system. To move from an old paradigm of education [20th Century model] to a new paradigm [21st Century model] in a system of over 35 000 schools is like turning a large ship around – it takes time and sea space; it can be slow, cumbersome, and hard to achieve in the short term.

Despite these contextual challenges, the shift to student-centered learning is the  shift that is essential for  students’ success in the 21st Century.  In the end it is teachers in the classrooms of Thai schools who have to actually bring about this big change.

What are some of the needs of 21st Century Education?

Students must be prepared differently to enter the Information Age [C21st] workforce than in the Industrial era. The main difference is  preparation related to knowledge work, the kind of work that more and more people will do in the 21st century.

If Thailand is to have workers with the necessary skills for these times, the nation must have an education system that focuses heavily on the skills required for this  century, particularly communication and computer skills

What Knowledge and Skills are required for the 21st Century?

Building knowledge and developing sets of skills have traditionally been considered the mainstays of education.

In the rapidly changing world, the acquisition of the standard skills of reading, writing and numeracy are no longer sufficient. Internationally, education systems are  looking at ways to prepare students for  jobs that involve complex thinking and communication skills. These are the knowledge work jobs of today and tomorrow that require complex skills, expertise and creativity.

What seems certain is that there are two sets of skills that are at the top of job requirements for 21st century work: The ability to quickly acquire and apply new knowledge and  know how to apply certain commonly required skills to all aspects of the workplace; such as  problem solving, communication, teamwork, technology and innovation.

Four powerful elements  are converging and leading towards new ways of learning for life in the 21st century.

These  are generally recognised as:

  • Knowledge work
  • Thinking tools
  • Digital lifestyles
  • Learning research.

The diagram  provides an  indication of how these four elements fit together.

Education Transitions


Knowledge Work

The Thai Education system faces increasing pressure to produce knowledge workers.

Internationally, corporations are making investments in global programs to attract graduates to the high technology fields and to train them in these fields. The Thai education system has to ensure that students are not at a disadvantage when these corporations are in the Thai or international market for knowledge workers. For example, Thai graduates have to compete with well educated graduates from India and China.

In the book, The Elephant and the Dragon: The Rise of India and China and What it Means for all of US, the author, Meredith writes “suddenly Americans must compete with much of the rest of the world for their jobs with much of the rest of the world “ [1] This comment emphasises the same for Thailand – Thai workers are competing with Indian and Chinese workers on the international job market.

Thinking Tools

The mental tasks of knowledge work involve accessing, managing, creating, and communicating information. These tasks are becoming easier and more efficient as digital tools for assisting with the tasks become increasingly sophisticated. Therefore, teaching in and learning in Thai schools has to move towards teaching students methods to help them organise their thinking, as well they need to use the digital tools available to them.

Digital Lifestyles

The terms “digital natives” and “digital immigrants” describe the divide that often exists between the students who are digital natives and their teachers, who are mostly digital immigrants. These digital natives [the students] and the digital immigrants [the teachers], must be able to work together. It is likely that it is the teachers who have to change the most.

Traditional Teaching

Studies of traditional teaching practices reveal numerous and persistent pitfalls. Too frequently students can’t remember what they have learnt or don’t understand the material well enough to apply it in different situations.  Regular classroom activities are often too routine to promote understanding.

The spelling drills, true-and-false quizzes, arithmetic exercises and conventional essay questions so common in the teacher-led classroom, promote the learning of knowledge, but limit the versatility of the skills.  The development of knowledge and routine skills are important, but what students learn is superficial and often remains inert, students are unable to apply their knowledge, or recognize opportunities to do so.

Educators must provide alternate applications for the theory and real-world examples. Learning experiences where students can apply their new knowledge and understanding outside the academic context, and

Teaching for Understanding

The approaches to developing understanding in students as used in many parts of the world  are  often based on the work of Project Zero at the Harvard Graduate School of Education. Faculty members at the Harvard Graduate School of Education collaborated with many experienced teachers and researchers to develop, test, and refine this approach for effective teaching.

It is strongly recommended that readers refer to the web site at:

http://www.uknow.gse.harvard.edu/teaching/TC3-1.html

Teaching for Understanding is based on the premise that students who understand information are more flexible with their knowledge.

What is Understanding?

The term understanding denotes a variety of mental processes, states and structures.

  • Understanding refers to the ability appreciate the nature, significance, or explanation of a concept and apply these concepts appropriately (Merriam-Webster Collegiate Dictionary, 2002).
  • Understanding implies to the ability to make connections between facts [knowledge] and relating newly acquired information, to that which is already known and integrating knowledge into a cohesive whole so that ideas and concepts are understood.

The Need to Develop Understanding in the Teaching and Learning Process

Educators and students find themselves in the middle of an information explosion and a rapidly changing world.  The increased body of information proves problematic for teaching and learning. It is no longer feasible for students to memorize all the facts and figures that come at them on a daily basis.  Instead, teachers need to work with students to develop their ability to understand concepts and principles that will permit them to operate in the rapidly evolving world.

Researchers and educational reformers have worked collaboratively to develop a definition of understanding and identify approaches to teaching that develop skills and improve student understanding.

Developing Understanding  

Students’ ability to understand the world needs to be developed so they are able to adapt to new situations and apply their understanding to enable them to solve  problems.

The application of skills and knowledge beyond the classroom requires more than just the ability to do the task. It requires understanding of concepts and big ideas.

In Thailand [and not only Thailand] most of the current teaching practice has students acquiring knowledge and routine skills without necessarily any real understanding of the concepts and reasons which underpin the acquired knowledge. Often students know how to do something, but they have no depth of understanding of the processes and outcomes of what they are doing.

For example, students may know how a car can be driven so that it moves, but do they understand the chemistry and physics in causing this to happen?

In looking at an issue for example, the environment, it is necessary to have an understanding of the internal combustion engine in order to make judgments about the impact of the car on the environment.

Implications for Thai teachers

The challenge for Thai teachers is to move their practice from mainly teaching and testing the acquisition of knowledge to teaching students to think, ask questions, and develop deep understanding of the knowledge they acquire and rather than testing knowledge,  assessment ought to part of the learning process.

Articles presented in http://www.SCLThailand.org earlier by Ellen Cornish and Dr Don Jordan [December, and September October 2011] provide practical examples of how teachers can plan for this type of teaching.  

Article 2 in this series on Teaching for Understanding in February, will suggest ways teachers can enhance the development of deep understanding.

[1] Meredith, R. The Elephant and the Dragon: The Rise of India and China and What it Means for all of US New York, Norton, p190


Categories
Op Ed Opinion:Thai education

Society in Transition …. Education in Transition สังคมเปลี่ยน…การศึกษาเปลี่ยน

Society in Transition …. Education in Transition

Internationally, each change in social and economic structure, brings  a new way of seeing the world and a new physical shape for the community. One of these great social transitions in history was the move from societies being based on agriculture to economies became based on industry.

Around the world in the 21st Century, countries are in a major transition similar to these great transitions of the past.

It is evident that globalization has brought a new configuration to give people access to the means of knowledge production, land use and living space to satisfy their needs.

In the case of Thailand, the economy is strongly agriculture based, and the agricultural society was traditionally  self contained. A change has happened over the last thirty years.  This change from a self contained agricultural system, industrialization and the accompanying urbanization of Thailand with its population shift to big cities, has created a   strain on the traditional social structure.

In 2005, the US Pulitzer Prize winning business writer Thomas L Friedman, wrote a book called The World is Flat in which he examined the shrinking size of the earth and the interconnectedness of people all around the world that has come as a result of the rapid spread of information and communications technology [ICT].

It is now possible for people to work together and compete in real time with more other people on the planet and on a more equal footing than at any previous time in history.

People can meet and collaborate by using computers, email, teleconferences, video conferences and may types of dynamic new software. For example , Thai students studying overseas are able to read the Bangkok daily newspapers on line, talk with family and friends on line and network socially in real time as though they were at home in Thailand.

Google, Apple, Micro Soft, the GPS, the mobile phone, Facebook, Twitter, blogging, various programs and ICT facilities have “flattened” the Earth.

The world of the 21st Century Knowledge Age requires a new mix of skills. Jobs that require routine manual and thinking skills are giving way to jobs that involve higher levels of understanding of complex knowledge, and applied skills like expert thinking.

It is a worthwhile professional learning exercise for teachers to reflect on the way their society has changed, as well as the way the world has changed and look at the impact of such changes on their work as teachers.

In the West, schools have changed in different periods of history:

  • The village school was the product of the agricultural era
  • The large suburban school was the product of the industrial revolution
  • Borderless, internationalized, networked schooling, interactive campuses are more likely to be the norm in the future.
  • Life- long learning is recognised as an essential feature of the information age.

For Thai schools and Thai teachers, it is useful to examine and where they fit helping their country fit with the trends in 21st Century education.

How have schools changed in the different periods of Thai history?

How must they change in the future?

SCLThailand is trying to assist teachers in this mission while at the same time respecting Thai cultural contexts and traditions.

The January paper presented here is the first of three which look at the need to develop deep understanding in students.

The first paper in the series emphasizes the fact that reform is a slow process and reform must be embedded in the particular national context of where it is occurring.

We look forward to readers’ discussion on the educational challenges posed by the flat world and welcome contributions.

Greg Cairnduff

Acting Editorสังคมเปลี่ยน….การศึกษาเปลี่ยน

ทั่วไปแล้ว แต่ละการเปลี่ยนแปลงในด้านสังคมและโครงสร้างทางเศรษฐกิจ นำมาสู่มุมมองใหม่ ในการมองโลกและรูปแบบโครงสร้างชุมชนแบบใหม่ หนึ่งในการเปลี่ยนแปลงทางสังคมครั้งยิ่งใหญ่ครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์คือการเปลี่ยนแปลงจากสังคมเกษตรกรรมมาสู่สังคมอุตสาหกรรม

ในช่วงที่โลกอยู่ในสมัยศตวรรษที่ 21 ประเทศต่างๆส่วนใหญ่มีการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบที่คล้ายคลึงกัน

นี่คือผลของโลกาภิวัตน์ (globalization) สร้างค่านิยมให้คนใช้ทรัพยากรความรู้ในการผลิต การจัดสรรที่ดินและพื้นที่อยู่อาศัยเพื่อตอบสนองความต้องการของตน

ในกรณีของประเทศไทย พื้นฐานเศรษฐกิจที่สำคัญมาจากภาคการเกษตร และรูปแบบสังคมเกษตรกรรมนั้นมีการดำรงอยู่มาช้านาน การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในช่วงสามสิบปีที่ผ่านมา จากการพึ่งพาตนเองทางด้านเกษตรกรรม สู่ผลลัพธ์ของระบบอุตสาหกรรมและการพัฒนาเมือง ประกอบกับการเปลี่ยนแปลงของประชากรในเมืองใหญ่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของรูปแบบโครงสร้างทางสังคม

ปี 2548 โทมัส แอล ฟรีดแมน เจ้าของรางวัลพูลิเซอร์สาขาธุรกิจ ได้เขียนหนังสือเรื่อง World is Flat (สำนักพิมพ์เพนกวิน) ซึ่งเขาได้อธิบายถึงการที่ขนาดของโลกเล็กลงและการเชื่อมโยงระหว่างผู้คนทั่วโลกอันเป็นผลลัพธ์ของการแพร่กระจายอย่างรวดเร็วของเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร (ICT)

นั่นคือในปัจจุบัน การที่คนจะทำงานร่วมกันและแข่งขันกับคนอื่นๆไปพร้อมกันอย่างเท่าเทียมมีความเป็นไปได้มากยิ่งกว่าช่วงเวลาใดๆในประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา

ผู้คนสามารถพบและทำงานร่วมกันโดยใช้คอมพิวเตอร์, อีเมล์, การประชุมทางไกล, video conferences และอีกหลากหลายรูปแบบใหม่ๆ ยกตัวอย่างเช่น  นักเรียนไทยที่ไปศึกษาที่ต่างประเทศสามารถที่จะอ่านหนังสือพิมพ์กรุงเทพรายวันออนไลน์, คุยกับครอบครัวและเพื่อนผ่านอินเตอร์เน็ตและสื่อสังคมออนไลน์ได้ทันทีเหมือนตอนที่เขายังอยู่เมืองไทย

สะดวกด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารต่างๆเหล่านี้เองที่ทำให้โลก “แคบ”

ความรู้ในโลกในศตวรรษที่ 21 ต้องอาศัยการผสมผสานของหลายทักษะวิชา งานแบบที่ทำเป็นขั้นตอนและใช้ความคิดถูกแทนที่ด้วยงานที่ต้องอาศัยความเข้าใจในความรู้ที่ซับซ้อนที่สูงขึ้น รวมไปถึงทักษะการประยุกต์ใช้อย่างเชี่ยวชาญ

มันเป็นประสบการณ์การเรียนรู้ที่คุ้มค่าสำหรับครูที่จะตอบสนองต่อของสังคมที่เปลี่ยนแปลงไป เช่นเดียวกับการเปลี่ยนแปลงของโลกและมองถึงผลกระทบของมันในงานของตนในฐานะครู

ในโลกตะวันตก โรงเรียนมีการเปลี่ยนแปลงแตกต่างกันไปในแต่ละช่วงยุคประวัติศาสตร์:

โรงเรียนในหมู่บ้านเป็นผลพวงของยุคสังคมเกษตรกรรม

โรงเรียนในเขตชานเมืองใหญ่เป็นผลมาจากการปฏิวัติอุตสาหกรรม

การเรียนแบบไร้พรมแดน หรือการเรียนผ่านเครือข่าย มีแนวโน้มมากขึ้นที่จะเป็นรูปแบบการเรียนในอนาคต

การเรียนรู้ตลอดชีวิตเป็นคุณลักษณะสำคัญที่ได้รับการยอมรับในยุคข้อมูลข่าวสาร

สำหรับโรงเรียนและครูในประเทศไทย เป็นเรื่องสำคัญที่จะเป็นตัวอย่างและปรับบทบาทเพื่อช่วยเหลือสังคมให้เปลี่ยนแปลงอย่างเหมาะสมกับรูปแบบการศึกษาของศตวรรษที่ 21

โรงเรียนของไทยมีการเปลี่ยนแปลงที่ผ่านมาอย่างไรบ้าง?

มันจะต้องเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรในอนาคต?

SCL Thailand พยายามที่จะช่วยเหลือครูทั้งหลายในบทบาทนี้ในขณะเดียวกันก็เคารพในบริบททางวัฒนธรรมและประเพณีของไทย

บทความในเดือนมกราคมนี้เป็นตอนแรกแรกในสามบทที่จะมองหาความจำเป็นที่จะต้องพัฒนาความความรู้ความเข้าใจอย่างลึกซึ้งในตัวนักเรียน

เนื้อหาในบทความแรกจะกล่าวย้ำถึงความจริงว่าการปฏิรูปนั้นเป็นกระบวนการที่เชื่องช้าและการปฏิรูปนั้นต้องฝังตัวอยู่ในบริบทของประเทศที่มันจะเกิดขึ้น

เรายินดีต้อนรับความคิดเห็นและข้อเสนอแนะทางการศึกษาบนโลกแคบๆใบนี้

Categories
Featured Articles Op Ed

Getting Down to Brass TacksGetting Down to Brass Tacks

Getting Down to Brass Tacks:

Making Student -Centered Learning Work in Thailand

Starting at the Teachers Colleges

There seems to be a common consensus among educators that teachers colleges throughout Thailand need to be doing more in order to prepare future teachers to meet the challenge of fulfilling the mandates of the Education Act of 1999.  The purpose of these remarks is to spark debate on what exactly teachers college are now doing and what more they need to do to prepare pre-service Thai teachers.

My hypothesis is that a major reason for the delay in the actualization of the goals of the Education Act of 1999 is a lack of rigor in the curriculum and instruction at many of Thailand’s teachers colleges. This reason coupled with the lack of incentives to attract the best Thai students to become teachers are the main obstacles blocking Thailand’s path to excellence in public education.

I wonder how much we know about the effectiveness of our teachers colleges in Thailand.

What research has been done in Thailand on the effectiveness of teachers colleges?  What are the teaching methods used by professors at teachers colleges?  Since the Education Act of 1999 was put into effect, what demonstrable progress has been made at teachers colleges to meet the challenges of training teachers in the digital age?

Since student centered learning is at the heart of the Education Act , we also need to answer the question of what part student-centered learning plays in today’s teachers colleges curriculum.   Before we begin to talk about lapses in today’s curriculum, let me make clear two preliminary points:

1.  student- centered learning does not mean teachers exclude from their teaching methods direct teaching to the whole class.  There is an appropriate time for the teacher to explain a principal or concept or group of facts and this time is after students have wrestled with a concept ,and

2. Student- centered learning should use cognitive science research results in order to take full advantage of providing students with optimal learning environments.

Let’s look first at all the ways that teachers have at their disposal to teach a class.

How People Learn

FIGURE 1.1 With knowledge of how people learn, teachers can choose more purposefully among techniques to accomplish specific goals. From How People Learn(National Science Foundation)

As I suggested previously, direct teaching, that is “teaching by telling” does have a place in student -centered teaching.   Many educators do not understand that lectured based teaching does have an important place in student centered learning; the key is knowing when, how long an explanation is necessary and in what order “teaching by telling” is most effective.

In sum, the mastery of teaching is knowing the proper order in which to use the methods in the chart above based on the particular subject matter. Different subjects require different approaches to learning as well. For example , in teaching science the teacher is likely to choose more often from the inquiry based choices above in planning lessons.

I am most concerned that teachers colleges in Thailand may not be adequately teaching future teachers how to use cognitive science research findings in how people learn in the design of their lessons.  I will just mention three core learning principles based on solid research as illustrative, principles explained fully in How People Learn ( National Science Foundation 2000).**

Let’s take what we know about long term memory. Students have preconceived notions about a subject for study.  Effective teaching starts with students’ preconceptions and confirms them, rejects them and modifies or replaces these preconceptions.

Second, learning is enhanced when students form concepts that are personally meaningful, that is putting the organization of learning into a framework or schema.

Thirdly, learning is optimized when students are taught to use “metacognitive” strategies.  These strategies include: sense making, self assessment and reflection on what worked or needs improvement.

Applying these and other research findings to the classroom is essential so that the teacher has an understanding of the learner, including his cultural differences and preconceived ideas of the subject matter; pays attention to “what is taught, why it is taught and what mastery of the subject look like”;and makes formative assessments, on-going assessments designed to make students’ thinking “visible to both teachers and students.”  ( How Students Learn, p.24)

Of course , the first step should be to make teachers competent and expert in their chosen field.*** At the same time , the professors at the teachers colleges should be modeling teaching for understanding , that is , demonstrating constantly what a student-centered classroom looks like. One design that might be considered at teachers colleges is to spend the first two years acquiring an expert knowledge of their chosen field and the final two years learning how to apply that knowledge and understanding to teaching.  The keys to success would be producing lesson plans of excellence using research on how people learn and applying the research in effective ways in practice teaching.

These core learning principles and what needs to be done to apply them,  scratch the surface of what teachers need to know; nevertheless, it may serve to start a dialogue of what really needs to be done at teachers college to bring a high level of learning for understanding to schools across the Kingdom of Thailand.

** we strongly recommend reading How People Learn: Brain, Mind, Experience and Schools (2000) which can be downloaded free at:   http://www.nap.edu

***  To develop competence in an area of inquiry, students must: (a) have a deep foundation of factual knowledge, (b) understand facts and ideas in the context of a conceptual framework, and (c) organize knowledge in ways that facilitate retrieval and application.

 ให้การเรียนแบบมีนักเรียนเป็นศูนย์กลางได้ผลจริงในประเทศไทย

เริ่มต้นที่วิทยาลัยครู

ดูเหมือนว่าจะมีความเห็นเป็นเอกฉันท์ในหมู่นักการศึกษาว่าวิทยาลัยครูจะต้องมีบทบาทมากขึ้นเพื่อการเตรียมตัวบุคลากรครูในอนาคตให้บรรลุถึงความท้าทายตามวัตถุประสงค์ของพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติพุทธศักราช 2542 จุดประสงค์ของมติเหล่านี้คือเพื่อจุดประกายการอภิปรายว่าสภาพที่แท้จริงของวิทยาลัยครูปัจจุบันเป็นอย่างไรและอะไรที่ต้องเพิ่มขึ้นมาเพื่อการเตรียมพร้อมในการสอนแก่ครูในอนาคตของประเทศไทย

สมมุติฐานของผู้เขียนนั้น เหตุผลหลักของความล่าช้าในการบรรลุเป้าหมายของการปฏิรูปการศึกษาตามประราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติปี 2542 คือการขาดแคลนหลักสูตรและความพร้อมในวิทยาลัยครูหลายแห่งในประเทศไทย ควบคู่กับความขาดความสามารถในการสร้างแรงจูงใจให้นักศึกษาไทยที่มีความสามารถสูงต้องการจะมาเป็นครูอันเป็นอุปสรรคสำคัญที่ขัดขวางต่อการพัฒนาการศึกษาของประเทศไทย

ผู้เขียนสงสัยว่าพวกเรารู้จักความสามารถและประสิทธิภาพของวิทยาลัยครูในประเทศไทยมากน้อยเท่าใด

มีงานวิจัยในประเทศไทยเกี่ยวกับประสิทธิผลของการเรียนการสอนของวิทยาลัยครูบ้างไหม? วิธีการเรียนการสอนที่คณาจารย์ในวิทยาลัยครูใช้สอนนักศึกษาเป็นอย่างไร? นับแต่พระราชบัญญัติการศึกษาปี 2542 มีผลบังคับใช้ มีความเปลี่ยนแปลงอะไรบ้างเกิดขึ้นที่วิทยาลัยครูเพื่อสอบสนองต่อความท้าทายของการฝึกหัดครูในยุคปัจจุบัน?

เนื่องจากการเรียนรู้โดยมีผู้เรียนเป็นศูนย์กลางเป็นหัวใจหลักของพระราชบัญญัตินี้ พวกเรายังต้องตอบคำถามว่าการเรียนรู้โดยมีผู้เรียนเป็นศูนย์กลางถูกบรรจุไว้ในส่วนใดของหลักสูตรการเรียนการสอนของวิทยาลัยครูปัจจุบัน ก่อนที่เราจะเริ่มพูดถึงหลักสูตรการเรียนในปัจจุบัน ผู้เขียนขอทำความเข้าใจกับสองประเด็นหลักใหญ่ดังนี้

  1. การเรียนรู้โดยผู้เรียนเป็นศูนย์กลางไม่ใช่หมายความว่าครูไม่มีบทบาทในการเรียนการสอนโดยตรงจากครูสู่นักเรียนทั้งชั้น มีเวลาที่เหมาะสมที่ครูต้องเป็นผู้อธิบายหลักการหรือแนวคิดหรือข้อเท็จจริง ซึ่งก็คือช่วงเวลาที่นักเรียนกำลังพยายามทำความเข้าใจกับบทเรียน และ
  2. การเรียนรู้โดยผู้เรียนเป็นศูนย์การควรใช้ผลการวิจัยทางวิทยาศาสตร์เพื่อนำมาปรับใช้ในการสอนเพื่อสร้างสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสมต่อการเรียนรู้ของนักเรียน

เริ่มจากการดูวิธีการเรียนรู้ที่ครูสามารถนำมาใช้เพื่อสอน

How People Learn

ภาพ 1.1 ด้วยความรู้เรื่องการเรียนรู้ของมนุษย์ ครูสามารถเลือกเทคนิคที่ตรงกับความต้องการเพื่อให้ได้ผลที่สุด

เช่นที่ผู้เขียนแนะนำไว้ก่อนหน้านี้ การสอนโดยตรง ซึ่งก็คือ “การสอนโดยการบอกเล่า” มีบทบาทในการสอนแบบนักเรียนเป็นศูนย์กลาง นักการศึกษาจำนวนมากไม่เข้าใจว่าการสอนแบบการบรรยายมีบทบาทความสำคัญในการเรียนรู้โดยนักเรียนเป็นศูนย์กลางนี้ด้วย กุญแจสำคัญอยู่ที่ การรู้ว่าเมื่อไหร่และเท่าไหร่ที่การอธิบายนั้นจำเป็นเพื่อให้การสอนโดยการบอกเล่ามีประสิทธิภาพมากที่สุด

กล่าวโดยสรุป ความรอบรู้ของการสอนคือการรู้ที่ถูกต้องเพื่อที่จะใช้วิธีต่างๆตามตารางข้างบนโดยจำแนกตามพื้นฐานของแต่ละวิชา รายวิชาแตกต่างกันต้องการวิธีในการเรียนรู้ต่างไปเช่นกัน ยกตัวอย่างเช่น การสอนวิชาวิทยาศาสตร์ควรจะเลือกวิธีสอบถามมากกว่าวิธีอื่นๆ

ผู้เขียนกังวลที่สุดคือวิทยาลัยครูในประเทศไทยอาจไม่นำการใช้ผลลัพธ์ทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับวิธีการเรียนรู้ของมนุษย์มาใส่ในหลักสูตรการสอนอย่างเพียงพอ ผู้เขียนจะกล่าวถึงหลักการเรียนรู้ที่สำคัญสามประการ

เริ่มพิจารณาถึงความทรงจำระยะยาว ผู้เรียนมีข้อสังเกตเกี่ยวกับหัวข้อวิชาที่เรียน การสอนจะได้ผลเริ่มจากการที่ผู้เรียนมีกรอบความคิดของตนเองในวิชาที่ศึกษาและมีความคิดสนับสนุน, คัดค้าน และปรับแก้หรือแทนที่สิ่งที่ได้เรียนรู้นั้น

ประการที่สอง การเรียนรู้จะได้ผลเมื่อผู้เรียนใช้แนวความคิดของตนเองและสร้างองค์ความรู้ขึ้นมา

ประการที่สาม การเรียนรู้มีความเหมาะสมเมื่อผู้เรียนถูกสอนให้ใช้ทฤษฎี “ความเข้าใจสำคัญ” ซึ่งประกอบด้วย การสร้างความรู้สึก, การประเมินตนเองและสะท้อนกลับไปในงานหรือสิ่งที่ต้องปรับปรุง

การประยุกต์สิ่งเหล่านี้กับผลการวิจัยอื่นเข้ามาในชั้นเรียนเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อที่ครูจะมีความเข้าใจในตัวผู้เรียน รวมถึงความแตกต่างทางวัฒนธรรมและแนวคิดของรายวิชา; ให้ความสำคัญกับ “สอนอะไร, ทำไมต้องสอนและความรู้จะไรที่จะได้จากวิชานี้”; และมีการประเมินระหว่างการดำเนินการหรือระหว่างการสอนเพื่อให้นักเรียนคิดว่า “จับต้องได้ทั้งผู้สอนและผู้เรียน” (How Students Learn, p.24)

แน่นอนว่าขั้นตอนแรกควรเป็นการสร้างให้ครูผู้สอนมีความรู้ความเชี่ยวชาญในรายวิชาที่สอน*** และในเวลาเดียวกัน ผู้สอนในวิทยาลัยครูควรสร้างแบบจำลองการสอนเพื่อความเข้าใจ กล่าวคือ การสาธิตลักษณะห้องเรียนแบบการเรียนโดยมีนักเรียนเป็นศูนย์กลางอย่างสม่ำเสมอ สิ่งหนึ่งที่อาจได้รับการพิจารณาที่วิทยาลัยครูคือการใช้เวลาสองปีแรกหาความรู้ในรายวิชาที่เลือกและสองปีที่เหลือให้เรียนรู้วิธีที่จะประยุกต์เอาความรู้เหล่านั้นมาถ่ายทอด กุญแจของความสำเร็จคือการสร้างแผนการสอนที่ดีโดยใช้การวิจัยเกี่ยวกับวิธีการเรียนรู้ของมนุษย์เข้ามาประยุกต์ใช้เพื่อให้การฝึกฝนได้ผลในทางปฏิบัติ

หลักการเรียนรู้ที่สำคัญและวิธีการประยุกต์เหล่านี้เป็นสิ่งเล็กๆที่ครูทุกคนต้องรู้ อย่างไรก็ดี มันอาจเป็นการเริ่มต้นของการพูดคุยกันว่าวิทยาลัยครูจะต้องทำอย่างไรเพื่อยกระดับการเรียนรู้เพื่อความเข้าใจไปสู้โรงเรียนทุกแห่งในประเทศไทย

**ขอแนะนำให้อ่าน How people Learn: Brain, Mind, Experience and School (2000) ซึ่งสามารถดาวน์โหลดอ่านได้ฟรีที่ http:www.nap.edu

***เพื่อพัฒนาความสามารถในการเรียนรู้แบบสอบถาม ผู้เรียนต้องมี (a) พื้นฐานความรู้ที่ลึกซึ้งในวิชาที่เรียน (b) เข้าใจข้อเท็จจริงและแนวคิดในเนื้อหา และ (c) จัดการองค์ความรู้ที่มีเพื่อสามารถนำมาประยุกต์ใช้ได้

Categories
Uncategorized

Thailand and the United States face a common problem: the relatively low status of its teachers relative to other professions.

The following article published  in the New York Times on December 12th, 2011  explains Finland’s success in education in terms of  raising the status of its teachers.

Why can’t Thailand and the USA do what Finland has done for its teachers?

http://www.nytimes.com/2011/12/13/education/from-finland-an-intriguing-school-reform-model.html?_r=1&nl=nyregion&emc=ura2