Student Centered Learning - Thailand

OUR FEATURE ARTICLE FOR JULY 2011:

STUDENT-CENTERED LEARNING:

DEMYSTIFYING THE MYTH

Chutima Thamraksa

Teacher-centered or teacher-direct orientation has long been the focus of education in Thailand. This approach has placed an emphasis on rote learning or memorization rather than developing the thinking skills of learners. The drawback of the system is seen through the passive and dependent learners, who lack the skills to think critically and creatively. Recognizing this major drawback, the Ministry of Education has initiated a major  reform of the system—from the traditional teacher-centered to a student-centered approach—with the intention of producing competent, independent and life-long learners who can keep pace with global competition. However, due to the several changes that have occurred as a result of the implementation of this student-centered approach,  it leaves a number of teachers perplexed about their roles and the teaching pedagogy. This article attempts to unfold the puzzle by first giving a definition of the term and later on examining several aspects pertinent to the approach.

Introduction

The issue of student- or child-centered learning has been an explosion of interest among educators and school/college teachers in recent years. In fact, the term was not much recognized until the Thai National Education Act 1999 made it the key concept in the reform of education. This new approach, it is hoped, will maximize the potential of Thai people to cope with the increasing demands of the knowledge based economy and the world of  information and communication technology.

Even with this interest, however, there arises much confusion and mistrust of the pedagogical movement behind the new model. Some teachers view it as a threat to their long-time teacher-centered or teacher-front orientation, while some fear that the approach will lessen the significant role they play in class, i.e., as the importer of page 60 SLLT 2003 knowledge. Likewise, some students become sullen and hostile to this approach as can be seen from the remarks that were recently reported in the newspapers that “the child-centered approach is like ‘khwai’-centered approach.” Literally, the term ‘khwai’ in Thai refers to a large cow used to draw plows for farmers. When used in reference to people or ideas, it implies that the compared people or ideas are witless. By describing the child-centered approach as ‘khwai’-centered approach, it can be inferred that the approach is a disappointment; it does not help students to become  smarter but rather impedes their progress.  Such a criticism clearly  reflects the failure, not of the approach per se, but of the teachers’ misinterpretation, misuse and abuse of the concept.

Despite a substantial body of literature on student-centered learning, the majority of teachers, it can be said, are still skeptical of whether the approach can really enhance student learning quality. Much worse, teachers are uncertain of how and what they should do to implement the approach. A number of questions regarding the feasibility, viability and applicability of this teaching model are raised widely in the teaching community. As such, this paper will attempt to clarify and analyze the principles and aspects of student-centered learning through the most frequently asked questions in terms of this issue.

What Is Student-centered Learning?

Simply put, student-centered  learning is a model wherein students are placed in the core of the learning process. As such, students’ needs, opinions, backgrounds, and goals are acknowledged and incorporated within the learning environment. In this model, teachers are guided by what is best for the students when helping them to learn or make decisions.

The concept of student-centered learning is derived from several models. It first evolves out of the constructivist learning theory which asserts that knowledge is constructed uniquely and individually in multiple ways (Vygotsky, 1978, cited in Bush & Saye, 2000). It also derives from the experiential model in which teaching is seen as transformation of existing knowledge (Kohonen, 1992) and the active learning model which suggests that all learning activities involve some kind of experience or some kind of dialog such as dialog with self and dialog with others (Fink, 2002).SLLT 2003 page 61

What Are the Characteristics of Student-Centered Learning?

On the basis of the models from which it derives, studentcenteredness entails these characteristics:

• The focus is on active learning, using an integrated approach to connect new learning to prior learning, stimulating interest and relevance, providing student  choice and control, adapting to individual developmental differences, and providing a caring and supportive learning environment (Bansberg, 2003).

• Knowledge is constructed through authentic learning. It is learnt in a real context or the context in which it was first generated. In other words, it links school learning experiences to real world situations.

• Students are active participants in the learning process rather than passive recipients. They have opportunities and increased responsibilities to identify and self-direct their own learning needs, locate learning resources, and construct their own knowledge based on those needs.

• Class activities and project work are arranged differently to allow learners a variety of choices to select according to the needs of each student. This results from the notion that students have different capabilities and  preferences for learning modes and strategies.

• A learning environment, where learning may take place anywhere, at any time, in many forms and by diverse means, is created. Such a learning environment enables students to be responsible for and involved in their education. As such, students are provided with  substantive out-of-classroom activities that increase students’ learning in a number of dimensions.

• Students are motivated more intrinsically (self-motivation) than extrinsically (external motivation). Simply put, students are motivated from within not from without. For example, they type a written assignment because they take pride in their work not because they want people to admire or approve of it.page 62 SLLT 2003

Why Switch to this New Model?

What Is the Problem with the Traditional Method?

To answer these questions, we need to look back to analyze the nature of the traditional teacher-centered approach, and its outcome on learners to see why a student-centered approach should be promoted as an alternative.

The teacher-centered approach, influenced by the transmission model,  affirms that knowledge is something that can be transmitted from teachers to students, like a two-dimensional learning of teacher to student instruction.  In a classroom, a teacher is the person in authority whose job is to impart knowledge and skills, evaluate and correct the learners’ performance according to the criteria he/she has set. The students are relatively passive recipients of knowledge, and expect the teacher to be totally in charge of their learning.

As such, the typical pattern of classroom interaction in this transmission model is IRE—teacher Initiation, student Response, and teacher Evaluation (Mehan,1979). In the IRE pattern,  teachers are always at the front of the room, providing knowledge, asking students to demonstrate knowledge previously taught, and evaluating the students’ responses and performance.

This teacher-centered practice is deeply rooted in Thai society, wherein “hierarchy” lies as a central value. Since Thais place an emphasis on the vertical respect relation and submission to authority (Williams, 1980), teachers, who have a much higher status than students, are regarded as the second parents whose mission is not only to impart knowledge but to teach morals and mold the students to be good citizens in society as well. The image that is generally assigned to a teacher is that of a “righteous guru” who possesses great knowledge. As such, it goes without saying that in the learning process, the teacher, not the learner, is placed right in the center.

In view of these two factors, the hierarchical pattern of society and the transmission model of education, we can understand more clearly why Thai teachers need to maintain their “righteous guru” image through the use of teacher-front orientation and the IRE pattern.

Unfortunately, however, such teaching practice has a major downside, for it has shaped learners to be passive recipients who merely listen, memorize, and absorb the information transferred  by the guru rather than to initiate or negotiate the outcome of the learning process. Students are not trained  to exercise their analytical, critical, and reflective thinking. Much worse,  this education system does not (SLLT 2003 page 63) prompt students to become independent learners who recognize that knowledge is constructed in many ways, see the value of learning, realize that learning is a life-long process, and understand that there’s no one else but themselves be responsible for their own learning.

To keep abreast with the rapidly changing world of information and the economy that requires critical thinking, we need to empower the students. We need to enable them to think critically and independently, and be responsible for and involved in their learning. Students need to be self-directed  and become active players in the academic learning enterprise. On all these accounts, it is time to advance from two-dimensional teacher-to-student instruction to  three dimensional student-centered learning where students and teachers are involved in project work. According to Watanabe (1999), the latter can “allow for a depth in the learning process through the students and teachers active participation in the learning process—a participation that allows for an unlimited amount of creativity” (p. 1).

How Can Student-centered Learning be Implemented?

As mentioned earlier, the teacher-centered model has long been the focus of our education system. Therefore, in an attempt to implement the student-centered approach, the first thing that needs to be done is to re-conceptualize teaching and learning. The traditional concept—that emphasizes knowledge  as the object to be transmitted, teaching as the presentation of knowledge, and learning as its absorption—must all be reformed. We need to implement a new conception that views knowledge as something that can be constructed, teaching as a means to provide an environment that is most conducive to learning, and learning as the process of learning how to learn. Based on the new concept, teachers and students need to modify their new roles to fit the learning process. These can be outlined as follows:

The Role of a Teacher

The teacher’s role, in a student-centered classroom, is much more crucial and valuable than that of the teacher-centered orientation.

Teachers need to:

• Change from the role of authority and presumed expert who possesses all knowledge to become a facilitator who provides apage 64 SLLT 2003 setting in which the students can play an active and inquiring role in their own learning.

• Create a learning environment that stimulates and challenges learners, fosters critical thinking and the process of knowledge construction. For example, teachers can enhance the thinking skills of learners through doing  such activities  as reasoning, decision making, reflecting, making inferences and problem solving. These types of activities encourage students to engage cognitively and emotionally with the learning tasks. The latter activity, especially, can be done by building an environment that allows students to examine complex problems using a wide variety of resources, develop their own strategies for addressing these problems, and present and negotiate solutions to these problems in a collaborative manner.

• Promote collaborative learning. Collaboration among students is an integral component of  the student-centered approach. Working as a team, according to Kohonen (1992), can create a positive interdependence and individual accountability among learners as each member attempts to contribute to the team product and thus is in charge  of helping his/her teammates to learn. Collaboration can also foster learners’ growth, develop social and learning skills, and  help them construct their own knowledge through engaging in the exchange of ideas.

• Recognize the individual differences in approaches to learning. Teachers should set multiple tasks and give choices to learners to select and sequence their own activities independently.

• Reinforce the idea that the source of knowledge is not confined within the walls of a classroom, but may also be discovered outside. Some examples of sources of knowledge include: parents, elders, libraries, museums, historical sites, authentic materials, and the Internet.

• Utilize “authentic assessment” (“Authentic Assessment,” 2001)—one that examines a student’s collective abilities, criterion-referenced, and performance-based—rather than standardized assessment.

• Draw from different disciplines to integrate learning experiences and more importantly, use team teaching toSLLT 2003 page 65 achieve integrated learning outcomes. For example, teachers with different expertise like tourism and biology, working together, can bring together the concepts in different subjects to teach generally about the environment.

• Draw upon the relation between the students’ prior knowledge and experiences to the new learning. This is based on the notion that the learning experiences that relate to the students’ personal knowledge and experiences are the most easily learnt and often the most difficult to forget.

The Role of a Student

In a similar vein, students play a significant role in the learningprocess. They no longer view themselves as empty vessels waiting to be filled. Instead, they need to:

• Change from the old belief “knowledge is to be transmitted by teachers” to the new understanding “knowledge is to be constructed,” and be aware that students are responsible for constructing their own personal knowledge.

• Change from merely being passive recipients to taking part as active participants who are engaged in all aspects and activities of their learning (both cognitively and physically) that are generally the duty of the teacher in most traditional learning activities.

• Set meaningful goals for completing the learning activity, assume more responsibility for meeting those goals, and monitor their progress in order  to determine if the strategies they are using to accomplish their goals are effective (Glassglow, 1997).

Is the Use of Technology an Integral Component in Student-Centered Learning?

There is no doubt that in the 21st century technology is increasingly important. Not only does it affect the way we live, the way we conduct business, the way we communicate with one another, but also the way we teach and  learn. According to Tsang-Kosma (2003), the business world demands  that schools prepare graduates who are skilled at working in teams, can effectively solve problems,page 66 SLLT 2003 are able to process and apply information, and more importantly, can use technology effectively in order to maximize productivity. As such, the challenges and educational  goals for schools should focus on creating the learning environment that incorporates technology as well as fosters the skills necessary to empower students. If integrated properly, technology such as audio, dynamic visual formats, computers, and the Internet, will  enrich the learning environment by using them effectively as a medium of instruction or a tool to enhance student learning. Some merits of technology, as outlined by NCREL (2003) are highlighted here:

• Technology can change the learning context from teachercentered to learner-centered activities, giving students more control of content, creating  a more collaborative learning environment, and providing different ways of accessing information and communicating with people. Many interactive software programs can lend themselves well to learnercentered instructional approaches.

• Technology provides hands-on, minds-on activities—those that engage students’ physical as well as mental skills to solve problems. The activities can increase students’ fluency with given content, strengthen basic skills, help students acquire higher-level proficiencies, increase the relevancy of instruction to students’ lives, provide interactive feedback about their performance, and most of all, motivate students. For example, the use of electronic books, often on CD-ROM, can turn reading from a static, print-based activity into an exciting, interactive experience.

• Technology, particularly the Internet, is a tool well-suited to learning. It provides an ideal learning environment that allows anyone to learn by doing, to  receive feedback, to refine understanding, to build new  knowledge, and to reflect (“Preparing Tomorrow’s Teachers,” 2003). What Difficulties Can Arise in the Implementation of Student-Centered Learning? The difficulties that may arise from implementing this innovative model include: SLLT 2003 page 67

• Some teachers resist changing  their old beliefs and usual teaching practices. Such  resistance may occur from the deeply rooted “righteous guru” or  “imparter of knowledge” image fixed in their head. These teachers view themselves as the authorities whose mission is to teach, direct, instruct, and control students. Therefore, they may fear doing things differently; they may see the change as a threat to their status and profession.

• A number of teachers are not willing to implement the approach, for they perceive that the way they teach is already the best and thus there is no  need to change. Since these teachers opt to use only one way or method that they feel works best, they are not open to new ideas or other possibilities.

• Some teachers are in a rush to implement the approach without a thorough understanding of the principles and a careful plan of teaching. These teachers are too eager to make changes and do not take into consideration the  culture and realities of their classroom situation.

• Some teachers lack the knowledge and skills to incorporate technology into their own teaching. Unfortunately, many teachers know very little about computers and are not interested in learning; while others may try to seek new uses for technology in the classroom but do not have sufficient technical support. These teachers see the value of technology but they feel frustrated because they are not trained to use these resources in the classroom setting.

• It may be the case that while many teachers are personally committed to serving students’ needs, the structure of their organization and policies may  not accommodate or, in some cases, hinder the desire to be more student-centered.

• Some students reject the approach because they want evidence that they are being taught something. These students, like some teachers cling to the perception that knowledge must be transferred and thus wait for teachers to spoonfeed them.page 68 SLLT 2003

What Results Can be Indicative of Success in the Implementation of Student-Centered Approach?

The ultimate goal of student-centered learning is to produce self-directed, lifelong learners. This means that teaching can facilitate students to move from dependency toward autonomy. The success of the implementation of such an approach can be examined from the stages of student development below: (“Steps Toward,” 1996)

Stage One: Dependent Learners

Learners, at this very first stage, are dependent on teachers— authorities who impart knowledge, give explicit instructions on what to do, how and when to do it. To students, learning is teacher-centered. Students are not given an opportunity to make choices or exercise control over their learning.

Stage Two: Interested Learners

At this stage, learners show positive response toward the motivation and guidelines given by  teachers. Despite a directive approach, teachers can successfully link content to students’ interests, show high support, and build  a good rapport in the classroom community, all of which can reinforce student willingness and enthusiasm.

Stage Three: Involved Learners

Students, at this level, are  much more developed. More and more, they see themselves as participants in their own learning, seeing the value of their own life experiences, and also the value of learning from and with others. Learners respond well to teaching through collaborative learning.

Stage Four: Self-directed Learners

At this stage, learners can  set their own goals, plans, and standards. This gives them a  sense of independence in, and responsibility for their learning. Teachers no longer give lectures, but rather act as consultants, monitor student progress, and give feedback in the learning process.

(SLLT 2003 page 69)

Conclusion

Student-centered learning is a model in which students are the focus of the learning process. This model, however, does not mean that teachers will step aside, letting students alone run everything. Rather, it means that teachers, when planning their teaching, will take into consideration the views and needs of students and run the classroom to the benefit of students. It also means that teachers will manage their teaching in a way that makes students feel included, value the educational process, and take control of their own learning.

Implementing a student-centered model is a true challenge for the 21 st century. The process of incorporating it into our education system demands hard work and effort from teachers and students alike. The key to the success of implementation requires, on the teacher’s part, a careful study and a thorough  comprehension of the model’s principles, as well as a genuine recognition of its value. Through the new understanding, teachers then can change their old beliefs and practices; they can set the new goals and standards, and plan their teaching, taking into account what is  best for students. In so doing, teachers can also work on their personal and professional development. On the learner’s part, likewise, students, guided by teachers, need to adopt a new conception of the learning process. They need to realize that if they are to keep pace with the rapidly changing world, and to compete in the global market place that has a growing demand for educated workers with skills in critical thinking, problem solving and decision making, they  must change their long-time practice from passive to active  learners. They need to empower themselves, gain control over their learning, and become autonomous learners. Finally, it is hoped, teachers and students working in collaboration, can gradually make  the learning environment become productive and worthwhile.

References

Authentic assessment. (2001). Retrieved April 19, 2003, from

Home

Bansberg, B. (2003). Applying the learner-centered principles to the

special case of literacy. Theory into Practice, 42 (2), 142-147.

Bush, T., & Saye, J. (2000). Implementation and evaluation of a

student-centered learning unit: A case study. Educational

Technology, Research and Development, 48 (3), 79-91.

Fink, L. D. (2002). Active learning. Retrieved April 5, 2003, from

http://www.hcc.hawaii.edupage 70 SLLT 2003

Glassglow, N. (1997). New curriculum for new times: A guide to

student-centered, problem-based learning. Thousand Oaks, CA:

Corwin.

Kohonen, V. (1992). Experiential language learning: Second language

learning as cooperative learner education. In D. Nunan (Ed.),

Collaborative language learning and teaching (pp. 17-32).

Cambridge: Cambridge University Press.

Mehan, H. (1979). Learning lessons. Cambridge, MA: Harvard

University Press.

North Central Regional Educational Laboratory (NCREL). (2003).

Focus on student-centered learning/Support professional

development. Retrieved March 27, 2003, from

http://www.ncrel.org

Preparing tomorrow’s teachers to use technology. (2003). Retrieved

March 3, 2003 from http://www.pt3.org/technology/

tech_learning.html

Steps toward becoming a self-directed learner. (1996). The Teaching

Professor, 10 (4). Retrieved March 3, 2003  from

http://www.oaa.pdx.edu/CAE/FacultyFocus/spring96/excerpt.html

Tsang-Kosma, W. (2003). Student-centered learning + technology =

rethinking teachers’ education. Retrieved March 27, 2003, from

Georgia State University

Watanabe, Y. (1999). Second language literacy through studentcentered learning. The Internet TESL Journal, 5 (2). Retrieved

March 2, 2003  from  http://iteslj.org/Articles/CaprioStudentCentered.html

Williams, D. L. (1980). Thai ways and my ways (Report No. SO

015980). Dekalb, IL: Northern Illinois University, Center for

Southeast Asian Studies. (ERIC Document Reproduction Service

No. ED 231183)

About the Author

Asst. Prof. Chutima Thamraksa obtained her Ph.D. in English

Rhetoric and Linguistics from Indiana University of Pennsylvania,

U.S.A. in 1997, M.A. in English for Non-Native Speakers and a

Certificate in Teaching English  as a Second Language (TESL)from

Central Missouri State University, U.S.A. in 1988, and B.Ed. in

English from Chulalongkorn University in 1985.  She is currently the

Chairperson of the English Department, School of Humanities,

Bangkok University. Her publications include three textbooks:

Exploring through Writing: An Advanced Rhetoric; Report Writing;SLLT 2003 page 71

Critical Reading, and articles on Virtual schooling: a technological and

educational revolution, and The use of ICT on language teaching.

*Chutima Thamraksa is an Assistant Professor and Director of the Bangkok Univeristy Language Institute

May 30th 2011

Student-Centered Learning: Demystifying the Myth

• เปลี่ยนจากผู้มีอำนาจและนำเสนอความรู้ทั้งหมด มาเป็นผู้ให้คำแนะนำ ชี้แนะ ผู้สร้างบรรยกาศที่นักเรียนจะสามารถมีแรงจูงใจ สนใจและตั้งข้อสงสัยเกี่ยวกับบทบาทของตัวเองในการเรียนรู้
• สร้างบรรยากาศในการเรียนรู้ที่จะสร้างแรงจูงใจและท้าทายผู้เรียน กระตุ้นการคิดอย่างวิเคราะห์และสร้างกระบวนการเรียนรู้อย่างมีโครงสร้าง ยกตัวอย่างเช่น ครูสามารถเสริมสร้างทักษะการคิดของผู้เรียนผ่านการทำกิจกรรม เช่น การหาเหตุผล การตัดสินใจ การสะท้อนความคิด การพูดโน้มน้าวและการแก้ปัญหา กิจกรรมเหล่านี้กระตุ้นนักเรียนให้มีส่วนร่วมทั้งทางกายภาพและความเข้าใจใน เนื้อหากิจกรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กิจกรรมที่กล่าวมาในช่วงท้ายๆ สามารถสร้างบรรยากาศที่เปิดโอกาสให้นักเรียนทบทวนปัญหาที่ซับซ้อน ให้ทรัพยากรจากหลากหลายแหล่ง พัฒนายุทธวิธีของตนเองในการเข้าใจปัญหา และสามารถนำเสนอและต่อรองเพื่อให้ได้ทางออกของปัญหาด้วยอาศัยความร่วมมือกัน ได้
• ส่งเสริมการเรียนรู้แบบเกื้อกูลกัน การส่งเสริมและเกื้อกูลกันระหว่างนักเรียนเป็นองค์ประกอบสำคัญในรูปแบบการ เรียนรู้แบบนักเรียนเป็นศูนย์กลาง ทำงานเป็นทีม ตามงานวิจัยของ โคโฮเนน การเรียนรู้อย่างเกื้อกูลกันจะสามารถสร้างการพึ่งพากันในเชิงบวกและความรับ ผิดชอบส่วนตัวแก่ผู้เรียนได้ เมื่อสมาชิกในทีมได้มีส่วนร่วมออกความเห็น ลงแรง และรับผิดชอบร่วมกันในการช่วยเหลือเพื่อนร่วมทีมในการเรียนรู้ การประสานงานกันยังสามารถสร้างเสริมให้ผู้เรียนเติบโต พัฒนาทักษะการเข้าสังคมและการเรียนรู้ และช่วยให้ผู้เรียนจิตนาการถึงโครงสร้างความรู้ของตนเอง โดยผ่านการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
• ยอมรับความแตกต่างของแต่ละคน แต่ละคนมีรูปแบบการเรียนรู้ต่างกัน ครูควรจัดกิจกรรมที่หลากหลาย ให้ทางเลือกแก่ผู้เรียนในการเลือกและลงรายละเอีอดกิจกรรมของตัวเอง เป็นรายบุคคลไป
• สนับสนุนความคิดที่ว่าแหล่งความรู้ไม่ได้ปิดกั้นอยู่เพียงในเขตกำแพงของ ห้องเรียนเท่านั้น ความรู้อาจอยู่ข้างนอก ยกตัวอย่างแหล่งความรู้นอกห้องเรียน อาจรวมถึง พ่อแม่ ผู้ใหญ่ในชุมชน บรรณารักษ์ พิพิธภัณฑ์ โบราณสถาน โบราณวัตถุ หรือแม้แต่อินเตอร์เน็ท
• นำ “การประเมินผลตามจริง” มาใช้ (“Authentic Assessment,” 2001) หรือการประเมินผลที่ทบทวนความสามารถในการร่วมมือกันของนักเรียน มีเกณฑ์อ้างอิงได้ และขึ้นอยู่กับการปฏิบัติได้จริง มากกว่าการประเมินตามเกณฑ์มาตรฐาน
• นำเอาประสบการณ์ที่แตกต่างของผู้เรียน จากหลากหลายสาขาและพื้นฐานมามีส่วรร่วมในการเรียนรู้ และสำคัญยื่งไปกว่านั้นคือการทำการเรียนการสอนเป็นทีม เพื่อให้ได้ผู้การเรียนแบบบูรณาการ ยกตัวอย่างเช่น ครูที่มีความชำนาญเฉพาะทางที่แตกต่างกัน เช่น การท่องเที่ยว ชีววิทยา สามารถทำงานร่วมกัน สามารถสร้างสาระวิชาใหม่ขึ้นเพื่อปูพื้นฐานเบื้องต้นเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม
• สร้างความเชื่องโยงระหว่างความรู้และประสบการณ์เดิมที่นักเรียนมีอยู่ กับการเรียนรู้ใหม่ ทั้งนี้ต้องตระหนักว่าประสบการณ์การเรียนรู้ที่เป็นประสบการณ์ส่วนบุคคลของ นักเรียนแต่ละคนนั้นเรียนรู้ได้ง่ายแต่มักถูกหลงลืมง่ายเช่นกัน

• เปลี่ยนจากความเชื่อเดิมที่ว่า “ความรู้ถูกส่งผ่านโดยครู” มาเป็นความเข้าใจใหม่คือ “ความรู้ที่สร้างได้” และตระหนักว่านักเรียนมีส่วนรับผิดชอบในการสร้างองค์ความรู้ของตัวเอง
• เปลี่ยนจากการเป็นผู้รับสาระทางเดียว มาเป็นผู้มีส่วนร่วมในการเรียนรู้ที่กระตือรือร้น และใส่ใจในกิจกรรมและในแง่มุมต่างๆ ในการเรียนรู้ (ทั้งทางกายภาพและความเข้าใจ) ว่าทั้งหมดนั้นถือเป็นหน้าที่ของครูโดยทั่วไปของครูในกิจกรรมการสอนแบบเดิม
• ตั้งเป้าหมายที่มีความหมายเมื่อจบกิจกรรมการเรียนรู้นี้ สร้างความรับผิดชอบให้ตัวเองมากขึ้นในการบรรลุเป้าหมายนั้น เคยประเมินพัฒนาการ เพื่อจะได้ปรับยุทธศาสตร์การเรียนรู้ที่ตนใช้เพื่อการบรรลุเป้าหมายอย่างมี ประสิทธิภาพ

• เทคโนโลยีสามารถเปลี่ยนบริบทกิจกรรมการเรียนจากครูเป็นศูนย์กลางสู่นัก เรียนเป็นศูนย์กลาง ให้นักเรียนควบคุมบริบทการเรียนของตัวเองมากขึ้น สร้างสรรค์บรรยากาศการเรียนอย่างเกื้อกูลกัน และมีการอำนวยความสะดวกให้เข้าถึงแหล่งข้อมูลและสื่อสารกับสังคมได้หลายวิธี โปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่สามารถโต้ตอบได้สามารถเป็นตัวนำที่ดีในรูปแบบการเรียน แบบผู้เรียนเป็นศูนย์กลางนี้
• เทคโนโลยีสามารถสร้างกิจกรรมที่ทำให้ผู้เรียนได้ลองปฏิบัติจริง และเข้าใจอย่างแท้จริง โปรแกรมที่กระตุ้นให้นักเรียนฝึกทักษะการแก้ปัญหาทั้งทางกายภาพและจิตใจ กิจกรรมดังกล่าวสามารถสร้างความชำนาญในบริบทที่เสริมขึ้น ทำให้ทักษะพื้นฐานต่างๆ แข็งเกร่ง ช่วยให้นักเรียนพัฒนาไปในระดับที่สูงขึ้น เพิ่มจุดเชื่องต่อของโครงสร้างความรู้กับชีวิตนักเรียน สามารถแจ้งการประเมินผลแก่ผู้เรียน และที่ดีที่สุดคือสามารถสร้างแรงจูงใจนักเรียนได้ ยกตัวอย่างเช่น การใช้แบบเรียนอีเลคโทรนิค ที่เราเห็นกันบ่อยในรูปแบบของซีดี สามารถทำให้กิจกรรมการอ่านที่น่าเบื่อจากเอกสารสิ่งพิมพ์ให้เป็นกิจกรรมที่ ตื่นเต้นและมีการโต้ตอบได้
• โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เทคโนโลยีอย่างอินเตอร์เนท เป็นเครื่องมือที่เหมาะกับผู้เรียนอย่างยิ่ง อินเตอร์เนทสามารถสร้างบรรยากาศการเรียนรู้ให้แก่ผู้เรียนด้วยการฝึกปฏิบัติ ฟังการประเมินเพื่อปรับปรุงความเข้าใจ สร้างองค์ความรู้ใหม่ และสะท้อนความคิด(“Preparing Tomorrow’s Teachers,” 2003).

• ครูบางท่านปฏิเสธการปลี่ยนแปลง ด้วยความเชื่อเดิมๆ และการปฏิบัติที่คุ้นเคย การปฏิเสธนี้อาจเกิดขึ้นจากภาพลักษณ์ของ “ผู้รู้โดยชอบธรรม” หรือ “ผู้ประสิทธิ์ประศาสตร์ความรู้” ฝังอยู่ในหัว ครูเหล่านี้เห็นภาพด้วยเองว่าได้รับการมอบหมายให้สอน ชี้นำ อำนวยการและควบคุมนักเรียน ดังนั้นจึงกลัวที่จะทำสิ่งอื่นที่แตกต่างออกไป เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงนี้ทำลายสถานะและอาชีพของตน
• ครูจำนวนไม่น้อยไม่ยินดีที่จะปฏิบัติตามแนวทางใหม่ ด้วยเห็นว่าวิธีที่ตนเองใช้สอนอยู่นั้นดีอยู่แล้วดังนั้นจึงไม่เห็นความจำ เป็นที่จะต้องเปลี่ยน เหตุที่ครูเหล่านี้ยึดมั่นว่าวิธีที่ทำงานอยู่ปัจจุบันดีอยู่แล้ว ครูเหล่านี้จึงไม่เปิดตัวเองสู่ความคิดและความเป็นไปได้ใหม่ๆ
• ครูบางท่านเร่งรีบที่จะใช้รูปแบบการสอนใหม่นี้ โดยยังไม่เข้าใจถึงหลักการที่แท้จริงหรือยังไม่มีโอกาสได้คิดถ้วนถี่ หรือยังไม่ได้วางแผนการสอนไว้ระมัดระวัง ครูเหล่านี้มีความประสงค์ที่แรงกล้าที่จะเปลี่ยน หากแต่ไม่ได้พิจาณณาถึงประเด็นทางวัฒนธรรมหรือพิจารณาถึงสภาพชั้นเรียนของตน
• ครูบางท่านยังขาดความเข้าใจและทักษะในการประสานเทคโนโลยีเข้ากับการสอน น่าเสียดายที่ครูจำนวนมากมีความรู้ด้านคอมพิวเตอร์ค่อนข้างน้อยและไม่ใส่ใจ เรียนรู้เพิ่มเติม ในขณะที่บางท่านมีความต้องการหาความรู้ด้านคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีเพิ่ง เติมแต่ขาดอุปกรณ์และการสนับสนุน ครูเหล่านี้เห็นคุณค่าและประโชยน์ของคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีแต่รู้สึกอึด อัดเพราะท่านเหล่านี้ไม่ได้ถูกอบรมหรือฝึกฝนให้ใช้เทคโนโลยีเหล่านี้ในชั้น เรียน
• อาจเกิดกรณีที่ครูพยายามตอบสนองความต้องการของนักเรียนอย่างจริงจัง แต่โครงสร้างขององค์กรหรือนโยบายการสถานศึกษาอาจไม่เอื้ออำนวย ซึ่งเป็นการขัดขวางความพยายามที่จะให้นักเรียนเป็นศูนย์กลางมากขึ้น
• นักเรียนบางกลุ่มต่อต้านการเรียนการสอนแบบใหม่ เพราะนักเรียนต้องการหลักฐานที่ชัดเจนว่าตนเองได้ถูกสอนบางอย่าง นักเรียนเหล่านี้เห็นเช่นดียวกับครูบางท่านที่ว่า ความรู้ถูกส่งผ่านกันมา และจะรอการป้อนความรู้จากครูเท่านั้น

• เปลี่ยนจากผู้มีอำนาจและนำเสนอความรู้ทั้งหมด มาเป็นผู้ให้คำแนะนำ ชี้แนะ ผู้สร้างบรรยกาศที่นักเรียนจะสามารถมีแรงจูงใจ สนใจและตั้งข้อสงสัยเกี่ยวกับบทบาทของตัวเองในการเรียนรู้
• สร้างบรรยากาศในการเรียนรู้ที่จะสร้างแรงจูงใจและท้าทายผู้เรียน กระตุ้นการคิดอย่างวิเคราะห์และสร้างกระบวนการเรียนรู้อย่างมีโครงสร้าง ยกตัวอย่างเช่น ครูสามารถเสริมสร้างทักษะการคิดของผู้เรียนผ่านการทำกิจกรรม เช่น การหาเหตุผล การตัดสินใจ การสะท้อนความคิด การพูดโน้มน้าวและการแก้ปัญหา กิจกรรมเหล่านี้กระตุ้นนักเรียนให้มีส่วนร่วมทั้งทางกายภาพและความเข้าใจใน เนื้อหากิจกรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กิจกรรมที่กล่าวมาในช่วงท้ายๆ สามารถสร้างบรรยากาศที่เปิดโอกาสให้นักเรียนทบทวนปัญหาที่ซับซ้อน ให้ทรัพยากรจากหลากหลายแหล่ง พัฒนายุทธวิธีของตนเองในการเข้าใจปัญหา และสามารถนำเสนอและต่อรองเพื่อให้ได้ทางออกของปัญหาด้วยอาศัยความร่วมมือกัน ได้
• ส่งเสริมการเรียนรู้แบบเกื้อกูลกัน การส่งเสริมและเกื้อกูลกันระหว่างนักเรียนเป็นองค์ประกอบสำคัญในรูปแบบการ เรียนรู้แบบนักเรียนเป็นศูนย์กลาง ทำงานเป็นทีม ตามงานวิจัยของ โคโฮเนน การเรียนรู้อย่างเกื้อกูลกันจะสามารถสร้างการพึ่งพากันในเชิงบวกและความรับ ผิดชอบส่วนตัวแก่ผู้เรียนได้ เมื่อสมาชิกในทีมได้มีส่วนร่วมออกความเห็น ลงแรง และรับผิดชอบร่วมกันในการช่วยเหลือเพื่อนร่วมทีมในการเรียนรู้ การประสานงานกันยังสามารถสร้างเสริมให้ผู้เรียนเติบโต พัฒนาทักษะการเข้าสังคมและการเรียนรู้ และช่วยให้ผู้เรียนจิตนาการถึงโครงสร้างความรู้ของตนเอง โดยผ่านการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
• ยอมรับความแตกต่างของแต่ละคน แต่ละคนมีรูปแบบการเรียนรู้ต่างกัน ครูควรจัดกิจกรรมที่หลากหลาย ให้ทางเลือกแก่ผู้เรียนในการเลือกและลงรายละเอีอดกิจกรรมของตัวเอง เป็นรายบุคคลไป
• สนับสนุนความคิดที่ว่าแหล่งความรู้ไม่ได้ปิดกั้นอยู่เพียงในเขตกำแพงของ ห้องเรียนเท่านั้น ความรู้อาจอยู่ข้างนอก ยกตัวอย่างแหล่งความรู้นอกห้องเรียน อาจรวมถึง พ่อแม่ ผู้ใหญ่ในชุมชน บรรณารักษ์ พิพิธภัณฑ์ โบราณสถาน โบราณวัตถุ หรือแม้แต่อินเตอร์เน็ท
• นำ “การประเมินผลตามจริง” มาใช้ (“Authentic Assessment,” 2001) หรือการประเมินผลที่ทบทวนความสามารถในการร่วมมือกันของนักเรียน มีเกณฑ์อ้างอิงได้ และขึ้นอยู่กับการปฏิบัติได้จริง มากกว่าการประเมินตามเกณฑ์มาตรฐาน
• นำเอาประสบการณ์ที่แตกต่างของผู้เรียน จากหลากหลายสาขาและพื้นฐานมามีส่วรร่วมในการเรียนรู้ และสำคัญยื่งไปกว่านั้นคือการทำการเรียนการสอนเป็นทีม เพื่อให้ได้ผู้การเรียนแบบบูรณาการ ยกตัวอย่างเช่น ครูที่มีความชำนาญเฉพาะทางที่แตกต่างกัน เช่น การท่องเที่ยว ชีววิทยา สามารถทำงานร่วมกัน สามารถสร้างสาระวิชาใหม่ขึ้นเพื่อปูพื้นฐานเบื้องต้นเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม
• สร้างความเชื่องโยงระหว่างความรู้และประสบการณ์เดิมที่นักเรียนมีอยู่ กับการเรียนรู้ใหม่ ทั้งนี้ต้องตระหนักว่าประสบการณ์การเรียนรู้ที่เป็นประสบการณ์ส่วนบุคคลของ นักเรียนแต่ละคนนั้นเรียนรู้ได้ง่ายแต่มักถูกหลงลืมง่ายเช่นกัน

• เปลี่ยนจากความเชื่อเดิมที่ว่า “ความรู้ถูกส่งผ่านโดยครู” มาเป็นความเข้าใจใหม่คือ “ความรู้ที่สร้างได้” และตระหนักว่านักเรียนมีส่วนรับผิดชอบในการสร้างองค์ความรู้ของตัวเอง
• เปลี่ยนจากการเป็นผู้รับสาระทางเดียว มาเป็นผู้มีส่วนร่วมในการเรียนรู้ที่กระตือรือร้น และใส่ใจในกิจกรรมและในแง่มุมต่างๆ ในการเรียนรู้ (ทั้งทางกายภาพและความเข้าใจ) ว่าทั้งหมดนั้นถือเป็นหน้าที่ของครูโดยทั่วไปของครูในกิจกรรมการสอนแบบเดิม
• ตั้งเป้าหมายที่มีความหมายเมื่อจบกิจกรรมการเรียนรู้นี้ สร้างความรับผิดชอบให้ตัวเองมากขึ้นในการบรรลุเป้าหมายนั้น เคยประเมินพัฒนาการ เพื่อจะได้ปรับยุทธศาสตร์การเรียนรู้ที่ตนใช้เพื่อการบรรลุเป้าหมายอย่างมี ประสิทธิภาพ

• เทคโนโลยีสามารถเปลี่ยนบริบทกิจกรรมการเรียนจากครูเป็นศูนย์กลางสู่นัก เรียนเป็นศูนย์กลาง ให้นักเรียนควบคุมบริบทการเรียนของตัวเองมากขึ้น สร้างสรรค์บรรยากาศการเรียนอย่างเกื้อกูลกัน และมีการอำนวยความสะดวกให้เข้าถึงแหล่งข้อมูลและสื่อสารกับสังคมได้หลายวิธี โปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่สามารถโต้ตอบได้สามารถเป็นตัวนำที่ดีในรูปแบบการเรียน แบบผู้เรียนเป็นศูนย์กลางนี้
• เทคโนโลยีสามารถสร้างกิจกรรมที่ทำให้ผู้เรียนได้ลองปฏิบัติจริง และเข้าใจอย่างแท้จริง โปรแกรมที่กระตุ้นให้นักเรียนฝึกทักษะการแก้ปัญหาทั้งทางกายภาพและจิตใจ กิจกรรมดังกล่าวสามารถสร้างความชำนาญในบริบทที่เสริมขึ้น ทำให้ทักษะพื้นฐานต่างๆ แข็งเกร่ง ช่วยให้นักเรียนพัฒนาไปในระดับที่สูงขึ้น เพิ่มจุดเชื่องต่อของโครงสร้างความรู้กับชีวิตนักเรียน สามารถแจ้งการประเมินผลแก่ผู้เรียน และที่ดีที่สุดคือสามารถสร้างแรงจูงใจนักเรียนได้ ยกตัวอย่างเช่น การใช้แบบเรียนอีเลคโทรนิค ที่เราเห็นกันบ่อยในรูปแบบของซีดี สามารถทำให้กิจกรรมการอ่านที่น่าเบื่อจากเอกสารสิ่งพิมพ์ให้เป็นกิจกรรมที่ ตื่นเต้นและมีการโต้ตอบได้
• โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เทคโนโลยีอย่างอินเตอร์เนท เป็นเครื่องมือที่เหมาะกับผู้เรียนอย่างยิ่ง อินเตอร์เนทสามารถสร้างบรรยากาศการเรียนรู้ให้แก่ผู้เรียนด้วยการฝึกปฏิบัติ ฟังการประเมินเพื่อปรับปรุงความเข้าใจ สร้างองค์ความรู้ใหม่ และสะท้อนความคิด(“Preparing Tomorrow’s Teachers,” 2003).

• ครูบางท่านปฏิเสธการปลี่ยนแปลง ด้วยความเชื่อเดิมๆ และการปฏิบัติที่คุ้นเคย การปฏิเสธนี้อาจเกิดขึ้นจากภาพลักษณ์ของ “ผู้รู้โดยชอบธรรม” หรือ “ผู้ประสิทธิ์ประศาสตร์ความรู้” ฝังอยู่ในหัว ครูเหล่านี้เห็นภาพด้วยเองว่าได้รับการมอบหมายให้สอน ชี้นำ อำนวยการและควบคุมนักเรียน ดังนั้นจึงกลัวที่จะทำสิ่งอื่นที่แตกต่างออกไป เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงนี้ทำลายสถานะและอาชีพของตน
• ครูจำนวนไม่น้อยไม่ยินดีที่จะปฏิบัติตามแนวทางใหม่ ด้วยเห็นว่าวิธีที่ตนเองใช้สอนอยู่นั้นดีอยู่แล้วดังนั้นจึงไม่เห็นความจำ เป็นที่จะต้องเปลี่ยน เหตุที่ครูเหล่านี้ยึดมั่นว่าวิธีที่ทำงานอยู่ปัจจุบันดีอยู่แล้ว ครูเหล่านี้จึงไม่เปิดตัวเองสู่ความคิดและความเป็นไปได้ใหม่ๆ
• ครูบางท่านเร่งรีบที่จะใช้รูปแบบการสอนใหม่นี้ โดยยังไม่เข้าใจถึงหลักการที่แท้จริงหรือยังไม่มีโอกาสได้คิดถ้วนถี่ หรือยังไม่ได้วางแผนการสอนไว้ระมัดระวัง ครูเหล่านี้มีความประสงค์ที่แรงกล้าที่จะเปลี่ยน หากแต่ไม่ได้พิจาณณาถึงประเด็นทางวัฒนธรรมหรือพิจารณาถึงสภาพชั้นเรียนของตน
• ครูบางท่านยังขาดความเข้าใจและทักษะในการประสานเทคโนโลยีเข้ากับการสอน น่าเสียดายที่ครูจำนวนมากมีความรู้ด้านคอมพิวเตอร์ค่อนข้างน้อยและไม่ใส่ใจ เรียนรู้เพิ่มเติม ในขณะที่บางท่านมีความต้องการหาความรู้ด้านคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีเพิ่ง เติมแต่ขาดอุปกรณ์และการสนับสนุน ครูเหล่านี้เห็นคุณค่าและประโชยน์ของคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีแต่รู้สึกอึด อัดเพราะท่านเหล่านี้ไม่ได้ถูกอบรมหรือฝึกฝนให้ใช้เทคโนโลยีเหล่านี้ในชั้น เรียน
• อาจเกิดกรณีที่ครูพยายามตอบสนองความต้องการของนักเรียนอย่างจริงจัง แต่โครงสร้างขององค์กรหรือนโยบายการสถานศึกษาอาจไม่เอื้ออำนวย ซึ่งเป็นการขัดขวางความพยายามที่จะให้นักเรียนเป็นศูนย์กลางมากขึ้น
• นักเรียนบางกลุ่มต่อต้านการเรียนการสอนแบบใหม่ เพราะนักเรียนต้องการหลักฐานที่ชัดเจนว่าตนเองได้ถูกสอนบางอย่าง นักเรียนเหล่านี้เห็นเช่นดียวกับครูบางท่านที่ว่า ความรู้ถูกส่งผ่านกันมา และจะรอการป้อนความรู้จากครูเท่านั้น